255. TABLEAU HISTORIQUE DES REVOLUTIONS DE…

Skala 1:9000000;

Litografia barwna, podklejona na płótnie

Mapa mapa Polski umieszczona na dużym arkuszu z tekstami opisującymi historię powstań polskich, wydana prawdopodobnie przez Leonarda Chdźkę opracowana przez francuskiego historyka Adrien Jarry de Mancy. Wśród tekstów również informacje statystyczne i geograficzne dotyczace Polski. Adrien Jarry de Mancy urodził się w Paryżu 15 lutego V (5 grudnia 1796); był synem byłego sub-prefekta Compiègne, Louis-Antoine-Joseph Jarry de Mancy i Adrienne-Jacqueline Lemaire. Studia humanistyczne rozpoczął w Soissons, a ukończył w Lycée de Reims, gdzie uzyskał stypendium; stamtąd przyjechał do Paryża do Szkoły Normalnej, po czym został przyjęty jeszcze bardzo młody regentem drugiego stopnia w Langres, następnie retoryki w Cambrai i Douai, a następnie od 1820 do 1821 profesorem historii w Saint-Louis Henri IV i Bourbon colleges, a nieco później w École des Beaux-Arts, której przewodniczył aż do śmierci, która nastąpiła 14 grudnia 1862 r. W Soissons, w wiejskim domu, którego był właścicielem wraz z siostrą , w pobliżu miasta, które od czasu wdowieństwa zamieszkał tak długo, jak długo pozwalały mu na to jego funkcje. Jego życie literackie było bardzo pełne; nieustannie zajmował się nauczaniem historii. Wygląda na to, że nauczanie historii to pierwszy  użytkownik słynnych książek historycznych, czytanie na głos kilku stron każdego dnia słuchaczom, którzy są zobowiązani do uczęszczania na twoje zajęcia, ale nie są zmuszani do słuchania ciebie. Nie tak to rozumiał pan Jarry. Chciał wejść do ludzkich umysłów oczami, podążając za uważną refleksją poety, „drażniący segnius…”. Sprowadził historię do tablic synoptycznych, doskonałej metody, której jedyną wadą jest ogromna łatwość, jaką daje leniwemu uczniowi: dodając, odejmując, zgodnie z własnymi koncepcjami. Nie możemy stworzyć pełnego katalogu jego dzieł, których jest wiele; kilka pozostało w rękopisach; wiele innych zostało wydrukowanych jako „historyczny i chronologiczny Atlas starożytnej i współczesnej literatury naukowej i plastycznej, ogromna zawartość książkowa na małej przestrzeni, to prawda, naśladując Atlas” – powiedział Mędrzec. Ten tom składa się z dwudziestu czterech dużych map folio. Na ogół jego prace nie otrzymały takiego rozgłosu, na jaki zasługiwały. M. Jarry, jak prawdziwy artysta, bardziej poświęcił się wykonywaniu dobrych dzieł niż ich wykorzystywaniu; nie znał tej ostatniej transakcji, a jego fortuna ucierpiała. Ale wystarczyło mu trochę dobrego: „hoc erat in votis, modus agri non ita magnus”. M. Jarry de Mancy wykonał i opublikował jeszcze kilka map geograficznych otoczonych tablicami historycznymi: Rewolucje Polski do marca 1831 roku włącznie; Rosja i Polacy w 1829 roku; Turcja i Grecy w 1829 roku; Rosja i Turcja; École Polytechnique do 1829 r. Włącznie; Chambre des Pairs do 1821 roku. W 1831 r. Opublikował pracę, która odniosła pewien sukces, zatytułowaną Napoleon i jego czasy. W 1833 roku wpadł na pomysł założenia Towarzystwa Montyona-Franklina, mającego na celu ustanowienie swego rodzaju kultu „użytecznej chwały”. Przez pożyteczne chwały miał na myśli tych, którzy zdobyli rozgłos w sztuce pokoju. Subskrybenci zostali nagrodzeni medalem z podobizną Montyona i Franklina, dwóch sponsorów firmy, ale przede wszystkim mieli otrzymać biografie, na ogół napisane przez Jarry’ego de Mancy lub jego żonę, poświęcone dobroczyńcom ludzkości. Każdej biografii towarzyszył portret wyryty na stali. W tej kwestii należy zauważyć, że Jarry de Mancy zdołał w ten sposób rozpowszechnić wśród nas proces grawerowania, który do tej pory prawie nie był stosowany w Anglii. Krótko mówiąc, Towarzystwo Montyona-Franklina było genialnym procesem zapewniania czytelnikom kolekcji, która w ten sposób przetrwała dziesięć lat. Istnieją biografie najbardziej różnorodnych postaci: oczywiście Montyona i Franklina; opat Miecza, Murzyn Eustache – zdobywca nagrody Montyona w 1832 roku, którego ojciec pani Jarry de Mancy namalował portret należący do muzeum Pontoise, – św. Bernard, Rotrou, Jacquart, Clémence Isaure, La Tour d Auvergne, Dupuytren, krótko mówiąc, raczej niejednorodna mieszanka, którą jej autor pompatycznie nazwał Katalogiem dobra publicznego i którą nazwał – nasi czytelnicy wybaczają nam cytowanie tego tytułu w całości: – Portrety i historia pożytecznych ludzi, mężczyźni i kobiety ze wszystkich krajów i wszystkich warunków, którzy uzyskali prawa do publicznego uznania przez fundacje filantropijne; przez cechy pobożności lub miłosierdzia, przez dzieła, próby doskonalenia, odkrycia użyteczne dla ludzkości, itd. Itd., co kończy to wyliczenie, świadczy o tym, że autor był zdecydowany przyjmować wszelkie cnoty. Inną publikacją jest Livre d’honneur, obszerny tom ukazujący się corocznie od 1837 r. Jest to historia konkursów ośmiu kolegiów w Paryżu i Wersalu, z listą koronowanych i palmowych zarówno w ich uczelniach, jak i w głównych. konkurencja. . Nie napisał też historii miasta Soissons; odręczna praca została potwierdzona i przekazana przez spadkobierców bibliotece miasta Soissons.Na N rysunek z polskimi sztandarami i herbami Polski i Litwy, na SE skrzyżowane sztandary: francuski i polsko-litewski z napisami: „KOSCIUSZKO ¦ DOMBROWSKI ¦ PONIATOWSKI”. Na S lista oficerów poległych w Powstaniu Styczniowym. Na S poza ramką arkusza: „Deposé à la Direction de la Libraire”, „A Paris, chey J. C. PAIN, place Dauphine, n° 13.”, „PARIS.- IIMERIE ET FONDERIE DE RIGNOUX, RUE DES FRANCS-BOURGEOIS -SAINT-MICHEL, N° 8.”

Rzeźba: kreski Lehmana
Osiedla: 2-st kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora,
Odwzorowanie: stożkowe
Siatka: geograficzna
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, prowincje, 2-st. osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 5°
Ramka: mapy – zwykła, arkusza – ozdobna
Format: remki arkusza – 612×892; ramki mapy – 175×221

Kolekcja: Muzeum Polskie w Rapperswilu

Nr katalogu CRP: 00235-11348

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)