30. LA ¦ RUSSIA EUROPEA ¦…

Skala 1:6000000; skala przybliżona

Miedzioryt kolorowany, mapa przeglądowa.

Atlante novissimo, illustrato ad accresciuto sulle osservazioni e scoperte fatte dai piu’ celebri e piu’ recenti geografi. Venezia 1781 presso A. Zatta.

Mapa europejskiej części Rosji od granic Królestwa Polskiego po Ural i od wybrzeży Oceanu Lodowatego po Krym i Morze Kaspijskie wykonana przez weneckiego grawera G. Pitteriego przy współpracy G Zulianiego na zamówienie A Zatta i zamieszczona w Atlante novissimo… A. Zatta wydawanym przez tego słynnego weneckiego wydawcę w latach 1779-1782.

Giovanni Marco Pitteri

Marco Alvise Pitteri, określany przez niektóre źródła jako Giovanni Marco Pitteri (Wenecja, 24 maja 1702 – Wenecja, 4 sierpnia 1786), był włoskim rytownikiem. Urodzony w Wenecji, najpierw bywał w pracowni Giovanniego Battisty Piazzetta, a następnie przeniósł się do innych pracowni, m.in. rytownika Baroniego. Pitteri szybko stał się znany ze swoich umiejętności w technice rylcowania, wprowadzonej w Wenecji przez Francuza Claude’a Mellana, w której się specjalizował. Pitteri znany jest przede wszystkim z długiego skojarzenia, które wiązało go z Piazzettą: razem z malarzem Pitteri doskonalił swoją technikę grawerowania, starając się, aby grawerowanie było prawdziwym dziełem sztuki, a nie tylko reprodukcją obrazu. Jego sława osiągnęła apogeum w 1753 roku, kiedy Carlo Goldoni, którego czterokrotnie grawerował Pitteri, poświęcił mu dzieło Il frappatore. Wspólnie z Piazzettą  Pitteri wykonał kilka serii rycin,  m.in. do tomu  Beatae Maria Virginis Officium (1740) oraz te, na szczęście, znane jako Dwunastu Apostołów (1744). Po śmierci Piazzetty Pitteri kontynuował reprodukcję jego dzieł w grawerunku, także wspólnie z Francesco Bartolozzim. Później wykonał wiele prac z obrazów Pietro Longhiego. Pitteri portretował m.in. papieża Benedykta XIII, dożę Alvise Mocenigo, hrabiego von der Schulemburg, angielskiego malarza Petera Lely, malarkę Rosalbę Carrierę, dramaturga Carlo Goldoniego, markiza Scipione Maffei, króla Danii Chrystiana VI, prokuratorów San Marco Pietro Vittore Pisani, Nicolò Venier, Tommaso Querini, Carlo Pisani, Francesco Morosini, Giorgio Pisani, teolog Noël Alexandre, patriarcha Wenecji Giovanni Bragadin i arcybiskup Mediolanu Gaetano Stampa, Carlo Emanuele III, król Sardynii.

Antonio Bartolomeo Rizzi Zannoni

Giovanni Antonio Bartolomeo Rizzi Zannoni (2 września 1736 – 20 maja 1814) był XVIII-wiecznym włoskim kartografem działającym w Wenecji i Neapolu. Zannoni urodził się w Padwie we Włoszech 2 września 1736 roku. W latach 1749-1751 Zannoni studiował astronomię na Uniwersytecie w Padwie pod kierunkiem Johna Polena, wybitnego astronoma tamtego okresu. Po opuszczeniu Uniwersytetu Zannoni otrzymał zlecenie od króla Polski Augusta III sporządzenia mapy tego kraju. Kolejne badanie Zannoni uważane jest za pierwszą dokładną triangulację Polski. Później usługi Zannoni cieszyły się dużym zainteresowaniem i podróżował po większości Europy, pracując nad różnymi badaniami w Danii, Niemczech, Prusach i Szwecji. Około 1757 Zannoni został uwikłany w działania wojenne wokół wojny siedmioletniej i po jednej bitwie został przewieziony do Paryża jako jeniec wojenny. Paryż musiał odpowiadać Zannoniemu, bo pozostał tam przez prawie 20 lat, nawet pełniąc służbę w paryskim biurze inżyniera. To także tutaj, w Paryżu, Zannoni nawiązali wiele kontaktów kartograficznych, które doprowadziły do powstania wielu ważnych publikacji kartograficznych, w tym Atlas Moderne w połączeniu z Lattre. W 1781 r. Zannoni został wezwany do Neapolu przez monarchę Burbonów, aby tam pomóc w rewizji Karty z 1769 r. Następnie pozostał i sporządził wiele ważnych map Królestwa Neapolu. Zannoni jest uważany za ostrożnego i precyzyjnego kartografa, a jego prace, zwłaszcza mapy, które wykonał w Neapolu, zostały docenione przez R.V. Tooley jako „niezwykły ze względu na cudownie drobiazgową dbałość o szczegóły i zdecydowanie zasługuje na pochwałę, jaką przekazał mu Sir George Fordham” (Tooley, Maps and Mapmakers, 21). Zannoni spędził resztę swoich dni w Neapolu i zmarł 20 maja 1814 roku. Antonio Zatta (? – Wenecja, 1804) był włoskim wydawcą, kartografem i typografem, działającym od około 1757 do 1797 roku. O Antonio Zatcie pozostało niewiele informacji, aż do początku lat 70. XVIII w. Bezskutecznie próbował osiedlić się w Rovereto w 1752 r., a od 1761 r. był księgarzem. chalkografem i wykonuje duże ilości szkiców elementów architektonicznych, także innych. Wśród jego prac znajdują się mapy topograficzne regionów na wschodzie, dzisiejszej Serbii, Chorwacji i Słowenii. Jego wielkim dziełem jest atlas geograficzny Atlante Novissimo, wydany w Wenecji w czterech tomach w latach 1775-1785. Zawiera około 240 map2. W 1780 opublikował 6 kwartetów opus 15 (1772), a w 1782 sześć kwintetów opus 27 (1779) Luigiego Boccheriniego. Na polu muzycznym publikował także inne utwory mniej znanych kompozytorów: Angelo Baldana (Wenecja, 1747–1803), Giovanniego Battisty Grazioli, Luigiego Borghi… czy wznowił opus 5 Corelliego (ok. 1795). Współpracował ze swoimi synami (wydania noszą wzmiankę Antonio Zatta e figli) od 1780 r., a jego następcą został prawdopodobnie w 1796 r. jego syn Giovanni Zatta.  Na SE pod ramka: „G. Pittieri scr.„, ołówkiem: „No 13.”, na SW pod ramką: „G. Zuliani inc.„, na NE poza ramką numer strony: „N.„, ołówkiem: „No 13”, opisane strony świata: Nord, o Tramontana, Sud, o Mezzodi, Est, o Levante, Ovest, o Ponente.

Znak wodny:  RGA w koronie, trzy półksięży
Osiedla: 2-st kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora, 2-st bagna
Siatka: geograficzna
Odwzorowanie: stożkowe
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, prowincje, 2-st osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 5°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 1°
Ramka: zwykła, kolorowana
Format: r: 405×314, p: 417×325, a: 515×390

Kolekcja: Tadeusz Szmitkowski

Nr katalogu CRP: 00555/11888

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)