71. L’ EUROPE ¦ divisée ¦…

Skala 1:50000000, podziałkai opisane w kartuszu na SE

Miedzioryt, kolorowane granicae i rama kartusza tytułowego.

Atlas Universal

Mapa pochodzi z weneckiego wydania Atlas Universal François P. Santiniego, którego wcześniejsze wydanie ukazalo się w Paryżu na początku XVI wieku. Santini wydawał miedzy innymi mapy Vaugondy’ego, Homanna, De Lisle i d‘Anville. Oficyna wydawnicza Santiniego znajdowała się na Rue St. Justine Pres la dite Eglise. Francois [Francesco] Santini był weneckim twórcą map, który ponownie wydał dzieła Roberta de Vaugondy, spadkobierców Homannsa i De LIsle. W tym czasie kartografia we Włoszech była na niskim poziomie, więc Santini, zasadniczo wydawca, a nie twórca map, wzorował swoją pracę na dwóch wiodących praktykach kartografii w Europie, francuskich twórcach map Gilles i Didier Robert de Vaugondy. Ich Atlas Universel został po raz pierwszy opublikowany w 1758 r., A następnie został znacznie wydany ponownie. Atlas był sukcesem komercyjnym i kartograficznym, z szerokim wpływem na twórców map w całej Europie, w szczególności na Santiniego, który zamówił nowy zestaw płyt, opublikowany w 1776 r., Będący niemal dokładnymi kopiami oryginalnych francuskich map. Paolo Santini (1729–1793), wydawca z Wenecji, którego brat Francois (Francesco) Santini był wydawcą w Paryżu, w jakiś sposób nabył płyty drukarskie atlasu wyprodukowanego przez rodzinę Vaugondy i w 1776 r. Wznowił go pod swoim własnym nazwiskiem. W następnym roku P. Santini przekazał wszystkie swoje prawa do publikacji M. Remondini, który w 1777 r. Ponownie wydał ten sam atlas, ale pod własnym nazwiskiem. Oficyna wydawnicza Sieur Jean Janvier’a znajdowała się na Rua Si. Jacques et l’Enseigne de la Place des Victoires. Remondini to rodzina drukarzy, którzy pracowali w Bassano del Grappa od połowy XVII do połowy XIX wieku. Giovanni Antonio Remondini urodził się w Padwie w 1634 r. W 1657 r., Mając dwadzieścia kilka lat, zamieszkał na głównym placu Bassano. Otworzył sklep z lnem, wełną, jedwabiem i narzędziami żelaznymi. Później dodał do swoich wyrobów także drzeworyty świętych i popularne przedmioty, które chłopi kupowali, by chronić swoje domy. Artykuł pochodzi z terenów Veronese, Treviso i Padua. Następnie Remondini uwolnił się od swoich dostawców i rozwinął własną drukarnię, kupując starą prasę. Z tego pierwszego wydania powstała jedna z najważniejszych rycin w Europie. Do kolorowych rycin dodano gry, takie jak przejażdżka gęsią lub papierowe żołnierze-zabawki, oraz książeczki z opowiadaniami, które zaspokoją gusta małych ludzi. Giovanni Antonio nawiązał stosunki z wędrowcami z biednych dolin Tesino (dolina Valsugana po stronie Trentino) i weneckimi Słoweńcami z Cividale del Friuli (zwanych „Schiavoni”), zorganizował ich w firmy (z przewodnikiem lub „główną firmą”) i powierzył sprzedają odciski. Dzięki swojej pracy Remondini zdołali rozpowszechnić swoją markę w Europie. W 1711 r. Po śmierci założyciela majątek został podzielony między spadkobierców, a drukarnia przeszła na jego syna Giuseppe i jego potomków. Giuseppe dał firmie decydujący rozwój, przejmując własność lub przynajmniej kontrolę nad kilkoma fabrykami papieru: jedna fabryka działała już w 1725 roku w Oliero, druga znajdowała się w Vas w rejonie Treviso, trzecia w Cogollo w rejonie Vicenza. W latach 1735–1739 Giuseppe Remondini (1700–1769) wszedł w posiadanie trzech innych papierni, które od tego czasu zajmowały się wyłącznie zaopatrywaniem w papier jego drukarni w Bassano. Drukarnia Remondini produkowała również inne rodzaje tapet oraz wiele serii drobnych nadruków do naklejenia na meble, aby uzyskać typowe weneckie dekoracje XVIII-wieczne, znane jako kiepski lakier lub kiepska sztuka. Józef był również bardzo sprawny w radzeniu sobie z władzą polityczną. W 1738 r. Uzyskał od sędziów V Savi alla Mercanzia w Wenecji wyłączny przywilej swobodnego wprowadzania do obrotu jego druków religijnych na całym terytorium kraju. W 1750 roku Remondini otworzyli księgarnię w Wenecji, konkurując bezpośrednio z księgarniami stolicy książki. Mieli tę przewagę, że byli producentami używanego surowca, czyli papieru. Pozwoliło to na wprowadzenie go na rynek krajowy i międzynarodowy po znacznie niższych kosztach niż te stosowane przez wszystkie inne drukarki weneckie. Drukarnia nadal drukowała wysokiej jakości książki i atlasy geograficzne. Pracowało nad nim również wielu utalentowanych rytowników, w tym opat Paolo Santini, który był jednym z głównych autorów obrazów sakralnych. Kolekcja Santiniego była przedrukowywana – w dużych i małych nakładach – przez długi czas. Produkcja wzrosła do poziomu planetarnego. Stara sieć sprzedawców „od drzwi do drzwi” została zastąpiona wydajną siecią wewnętrznych dystrybutorów zorganizowanych według obszaru geograficznego. Tesini podróżowali przez Europę od Niemiec do krajów nordyckich, a następnie udali się na zachód w kierunku obu Ameryk; Schiavoni, któremu powierzono całą wschodnią część świata, dotarł aż do Oceanu Spokojnego. Dzięki tym dwóm dużym centrom dystrybucyjnym sieć handlowa drukarni była w stanie dotrzeć do czterech kontynentów. Upadek rozpoczął się w pierwszej połowie XIX wieku, po najazdach napoleońskich. Na początku stulecia drukarnia Remondini posiadała 18 pras do odcisków typograficznych i ksylograficznych, 24 do miedziorytów, urządzenia do drukowania specjalnych papierów i tapet, 4 papiernie i odlewnię znaków ołowianych Pracuję dla ponad 1000 pracowników. W 1840 r. Produkcja była jeszcze znaczna, ale niesprzedane już się kumulowały. W 1848 roku rozpoczął się upadek, aw 1861 roku firma zamknęła swoje podwoje. Ikona lupy. Ten sam temat w szczegółach: Muzeum Drukarstwa Remondiniego Po zamknięciu fabryki zbiór rycin został sprzedany Achille Bertarelli, który później dał początek kolekcji znajdującej się w muzeach Castello Sforzesco w Mediolanie, a lasy i magazyn papier kwiatowy migruje do Varese w papierni Molina, dając początek papierowi Varese, rozpowszechnionemu do połowy XX wieku. Na SE w ramce prosty kartusz z tekstem (opis podzialki): „Avertissement ¦ La Projection de celle Carte ne permetant pas de dresser une Echelle générale qui puisse servir a en mesurer toutes les parties. On se servira des Latitudes qui sont tracées de 5 en 5 Degrés, qui valent chacun 20 lieues marines ou 25 lieues communes de France.” Na S poza ramka ołówkiem: „1760”, W kartuszu tytułowyn ołówkiem: „1760”.

Rzeźba: kopczyki
Osiedla: kółka, sygnatura
Hydrografia: rzeki, jeziora
Siatka: geograficzna
Odwzorowanie: stożkowe
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, prowincje, 2-st. osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 5°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 1°
Ramka: zwykła
Format: r: ?, p: ?, a: (466×636) – mapa obcieta do formatu mniejszego niż ramka

Kolekcja: Muzeum Polskie w Rapperswilu

Nr katalogu CRP: 00769/18730

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)