65. KARTA GRANIC POLSKI, ZACZĄWSZY OD…

na S pod ramką:

carte des frontiéres de pologne depuis la fin des karpaks en transylvanie jusques au territoire des tatares-bessarabes ¦ contenant la moldavie septentrionale le desert des tatares lipkes et le cours du dniester depuis koczym jusques a bender.

również tytuł po arabsku.

خريطة لحدود بولندا من نهاية كارباكس في ترانسيلفانيا إلى إقليم بيسارا-تاتار – التي تحتوي على شمال مولدافيا وصحراء تتار الشفتين ودورة دينيستر من كوتشيم إلى أحد المنافسين.

Skala 1:690000; skala przybliżona

litografia czarno-biała, mapa topograficzna.

Carte de la Pologne divisee par provinces et palatinats et subdivisèe par districts construite d’après quantite d’arpentages, d’observations, et de meures prises sur les lieux. Dediee à […], Paris 1772

Mapa północnej Mołdawii Mapa pochodzi z atlasu „Carte de la Pologne divisee par provinces et palatinats et subdivisèe par districts construite d’après quantite d’arpentages, d’observations, et de meures prises sur les lieux. Dediee à […] Joseph Alexandre Jablonowski […]. Par […] J. A. B. Rizzi Zannoni” . Perier sculp. Bourgoin Scrip., ark. 23. Tytuł mapy i objaśnienia w języku polskim i francuskim, tytół również w języku arabskim. Józef Aleksander Jabłonowski książę herbu Prus III, od 1755 wojewoda nowogródzki, od 1744 stolnik wielki litewski, w latach 1723–1755 starosta buski, starosta korsuński, ławaryski, rakanciski; historyk, bibliograf, heraldyk, mecenas sztuki, tłumacz i poeta; założyciel Towarzystwa Naukowego Jabłonowskich (1768). Urodził się jako syn Aleksandra Jana, chorą żego wielkiego koronnego, i Teofili z Sieniawskich. Początkowo kształcił się w domu ro

dzinnym. Edukację swą dokończył w latach 1729–1731, poprzez podróż zagraniczną podczas której odwiedził: Francję, Niemcy, Holandię i Anglię. Po powrocie do Polski (1732) posłował na sejm z województwa bełskiego. W roku 1733 wyjeżdżał w tajnej misji (zleconej przez ród Czartoryskich) na dwór francuski, posłując jednocześnie z województwa inflanckiego na sejm konwokacyjny i elekcyjny. Był elektorem Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku. Był komisarzem pełnomocny w konfederacji dzikowskiej 1734 roku. Poseł województwa bełskiego na sejm 1732 roku. Poseł województwa inflanckiego na sejm nadzwyczajny 1733 roku. W czasie ponownego panowania Stanisława Leszczyńskiego gorący jego zwolennik, posłował od niego do Ludwika XV. Był komisarzem pełnomocnym króla Stanisława Leszczyńskiego w konfederacji dzikowskiej 1734 rok. Poseł ziemi halickiej na sejm 1740 roku. W roku 1743 uzyskał od cesarza Karola VII tytuł książęcy. Był posłem województwa płockiego na sejm 1746 roku. Był posłem ziemi halickiej na sejm 1750 roku. W latach 1755–1772 był wojewodą nowogródzkim. Był marszałkiem przedkonwokacyjnego nowogródzkiego sejmiku kapturowego 1764 roku. 7 maja 1764 roku podpisał manifest, uznający odbywający się w obecności wojsk rosyjskich sejm konwokacyjny za nielegalny. Po pierwszym rozbiorze Rzeczypospolitej zrezygnował z urzędu senatorskiego. Ceniąc wysoko prawdę dziejową, ufundował w 1774 roku na Uniwersytecie w Lipsku instytucję naukową nazwaną Towarzystwem Naukowym Jabłonowskich (łac. Societas Jablonoviana), które funkcjonuje do dziś. W XVIII wieku towarzystwo wydawało dzieła z zakresu historii Polski, matematyki, ekonomii. Zabiegał o wykreślenie z indeksu dzieł zakazanych dzieła Mikołaja Kopernika, niestety bezskutecznie. W roku 1761 wykupił dworek w Czarnolesie, by zachować pamięć o Janie Kochanowskim. Popularyzator dzieł Mikołaja Kopernika. Posiadał aż 18 rezydencji, m.in. pałac w Podhorcach koło Stryja, pałac w Jabłonowie Litewskim koło Łunnej, zamek w Lachowcach na Wołyniu, zamek w Zawałowie, pałac w Busku, „palatia” w Książęcinie, Suszowcach zwanych Prussów, Steblowie, pałac w Żemielińcach i Ulowcach. Przyczynił się do fundacji kościoła i klasztoru trynitarskiego w Teofilpolu, murowanego kościoła i klasztoru dominikańskiego w Lachowcach, kaplicy i misji bazyliańskiej w Jabłonowie Litewskim. Na zamku w Lachowcach, wzniesionym na wyspie, w kształcie pentagonu, zgromadził jedną z najwcześniejszych kolekcji starożytności w Rzeczypospolitej (gromadzoną od lat 30. wieku XVIII) oraz rozbudowaną galerię portretową. Odznaczony Oderem Złotego Runa, Orderem Świętego Ducha, Orderem Świętego Huberta (1744) oraz Orderem Świętego Michała. Na SE legenda osiedli: „Tu się klada Imiona ¦ Wiosek które leżą z ¦ lewey strony Pruta ¦ zacząwszy od Tela-¦tyna aż do Sniatyna; ¦ z przyczyny, bardzo ¦ małego od dalenia, ¦ iedney Wioski od ¦ drugiey.„, „Nous renvoyons iey ¦ les noms des Villages ¦ situés a la gauche du ¦ Prut depuis Telatyn ¦ jusqu à Sniatyn à ¦ cause de leur trop ¦ grande proximité.„, na NE poza ramką numer strony: „NO.2”, Na S stempel z koroną i inicjałami: „B.R.„, „B.V. ect.

Rzeźba: cieniowanie
Osiedla: sygnatura obrazkowa, zarysy
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagna
Komunikacja: przeprawy, 3-st drogi
Siatka: geograficzna
Odwzorowanie: stożkowe
Nazewnictwo: hydrografia, regiony, państwa, prowincje, 3-st osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 4′
Ramka: zwykła
Format: r: 334×529, a: 387×556

Kolekcja: Tadeusz Szmitkowski

Nr katalogu CRP: 00458/36953

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)