63. LA PALATINATI ¦ della ¦…

Skala 1:2500000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „Miglia communi di Grmania, e di Polonia da 15

al Grado„, „Miglia comuni d’Italia da 60 al Grado„

Miedzioryt kolorowany, mapa przeglądowa.

Atlante novissimo, illustrato ad accresciuto sulle osservazioni e scoperte fatte dai piu’ celebri e piu’ recenti geografi. Venezia 1779-1782 presso A. Zatta.

Mapa Rusi Czerwonej i części Ukrainy wykonana przez Rizzi-Zannoniego w ramach prac nad słynną mapą Polski, pochodzi z Atlante novissimo... A. Zatta, przy współpracy grawerów: G. Pitteri i G. Zuliani. Marco Alvise Pitteri, określany przez niektóre źródła jako Giovanni Marco Pitteri (Wenecja, 24 maja 1702 – Wenecja, 4 sierpnia 1786), był włoskim rytownikiem. Urodzony w Wenecji, najpierw uczę-szczał do pracowni Giovanniego Battisty Piazzetty, a następnie przeniósł się do innych pracowni, m.in. grawera Baroniego. Pitteri szybko stał się znany ze swoich umiejętności w technice burin, wprowadzonej w Wenecji przez Francuza Claude’a Mellana, w której się specjalizował. Pitteri jest przede wszystkim znany z długiej współpracy, która związała go z Piazzettą: razem z malarzem Pitteri udoskonalił swoją technikę grawerowania, starając się uczynić grawerowanie prawdziwym dziełem sztuki, a nie tylko zwykłą reprodukcją obrazu. Jego sława osiągnęła swój szczyt w 1753 r., Kiedy Carlo Goldoni, który był czterokrotnie portretowany przez Pitteriego na rycinie, zadedykował mu dzieło Il frappatore. Wraz z Piazzettą Pitteri wykonał kilka serii rycin, takich jak te do tomu Beatae Maria Virginis Officium (1740) i bardzo szczęśliwe, znane jako Dwunastu Apostołów (1744). Po śmierci Piazzetty Pitteri kontynuował reprodukcję swoich dzieł w rycinie, także razem z Francesco Bartolozzi. Później wykonał wiele prac z obrazów Pietro Longhiego. Pitteri wcielił się między innymi w papieża Benedykta XIII, doża Alvise Mocenigo, hrabiego von der Schulemburga, angielskiego malarza Petera Lely’ego, malarza Rosalbę Carrierę, dramaturga Carlo Goldoniego, markiza Scipione Maffei, króla Danii Christiana VI, prokuratorów San Marco Pietro Vittore Pisani, Nicolò Venier, Tommaso Querini, Carlo Pisani, Francesco Morosini, Giorgio Pisani, teolog Noël Alexandre, patriarcha Wenecji Giovanni Bragadin i arcybiskup Mediolanu Gaetano Stampa, Carlo Emanuele III, król Sardynii. Antonio Zatta (? – Wenecja, 1797) był włoskim wydawcą, kartografem i typografem, działającym około 1757-1797. Niewiele pozostaje informacji o Antonio Zatcie, aż do wczesnych lat siedemdziesiątych XVIII wieku. Na próżno próbował osiedlić się w Rovereto w 1752 r., A od 1761 r. Był księgarzem. Do 1773 r. Pracował w Towarzystwie Jezusowym. dobrze. Wśród jego prac znajdują się mapy topograficzne regionów na wschodzie, dzisiejszej Serbii, Chorwacji i Słowenii. Jego wielkim dziełem jest atlas geograficzny Atlante Novissimo, opublikowany w Wenecji w czterech tomach w latach 1775-1785. Zawiera około 240 map. W 1780 opublikował 6 kwartetów opus 15 (1772), aw 1782 sześć kwintetów opus 27] (1779) Luigiego Boccheriniego. Na polu muzycznym opublikował także inne dzieła miej znanych kompozytorów: Angelo Baldana (Wenecja, 1747–1803), Giovanni Battista Grazioli, Luigi Borghi… czy wznowił opus 5 Corellego (ok. 1795). Współpracował z synami (w wydaniach jest wzmianka Antonio Zatta e figli) od 1780 r., A jego syn Giovanni Zatta, prawdopodobnie po nim w 1796 r.  Giovanni Antonio Bartolomeo Rizzi Zannoni

(Padwa, 2 września 1736 – Neapol, 20 maja 1814) był włoskim kartografem i geografem. Znany jest akt chrztu Giovanniego Antonio Bartolomeo, który urodził się z Girolamo Rizzi Zannoni i Eleny Marchiori i został ochrzczony 9 września 1736 roku w Padwie w parafii San Martino. W latach 1749-1751 był uczniem Giovanniego Poleniego, profesora astronomii na Uniwersytecie w Padwie. Po podróżach po Włoszech i za granicą (m.in. odwiedził Turcję i Rosję), karierę kartografa rozpoczął w 1753 r. W Polsce, gdzie został wezwany przez króla Augusta III: przygotował z tej okazji mapę całej Polski. znacznie lepsze niż poprzednie. W 1756 r. Przeniósł się do Szwecji i Danii, gdzie w tym samym roku otrzymał zlecenie geodezyjnego pomiaru dóbr duńskich w powiecie Oldenburg i Delmenhorst (obecnie Niemcy). W 1757 r. Wyjechał do Niemiec, gdzie służył w Prusach, wówczas zaangażowanych w wojnę siedmioletnią. Podczas bitwy pod Roßbach (5 grudnia 1757), w której Prusacy pod wodzą Fryderyka Wielkiego zwyciężyli Francuzów, został przez nich wzięty do niewoli i wysłany do Paryża. W Paryżu, gdzie pozostanie przez ponad dwadzieścia lat, Rizzi Zannoni spotkał się z Ferdinando Galianim, sekretarzem ambasady neapolitańskiej. Ten ostatni skłonił go do sporządzenia na podstawie najlepszych istniejących źródeł mapy królestwa Neapolu. Podniesiony do władzy w latach 1772-1774 piastował urząd hydrografa w Paryżu. Po powrocie do Padwy w 1776 r. Wymyślił wspaniały projekt wykonania ogólnej mapy Włoch na podstawie astronomiczno-geodezyjnej na 15 arkuszach; można było ukończyć jedynie znakomitą „Kartę Paduańską z jej fundamentami” (1780), ponieważ w międzyczasie Rizzi Zannoni został wezwany do Neapolu w celu dokonania przeglądu mapy z 1769 r. W Neapolu, do którego przybył w 1781 r., Rizzi Zannoni przekonał ministra spraw zagranicznych i Royal House Marquis Beccadelli della Sambuca oraz Sekretarz Wojny, Handlu i Marynarki, admirał John Acton, o potrzebie pracy nad zupełnie nową mapą, zamiast aktualizowania starej paryskiej mapy; to dwaj ministrowie zapewnią wstępne finansowanie. Od początku uważano za właściwe zaprojektowanie dwóch odrębnych prac, jednego na lądzie, a drugiego na morzu. Wspaniała praca trwała trzydzieści lat: słynny „Atlas geograficzny Królestwa Neapolu” ukazał się w 32 dużych arkuszach, który został ukończony w 1812 roku, dwa lata przed śmiercią Rizziego Zannoniego. Opisane strony świata: Nord, o Tramontana, Sud, o Mezzodi, Est, o Levante, Ouest, o Ponente, na SE pod ramką: „G. Pitteri scr„, na SW pod ramką: „G. Zuliani inc.„, na NE poza ramką: „M.IV.„, na N poza ramką ołówkiem: „No 12”.

Znak wodny: herb z gwiazdą w koronie
Rzeźba: kopczyki
Osiedla: kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagna
Siatka: geograficzna
Ramka: zwykła, kolorowana
Odwzorowanie: stożkowe
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, prowincje, 2-st osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 10′
Format: r: 315×410, p: 325×420, a: 415×562

Kolekcja: Tadeusz Szmitkowski

Nr katalogu CRP: 00591/11924

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)