44. MAGN9 DVCATVS ¦ LITHVANIAE ¦…

Na N poza ramka:

Carte du Grand Duche de Lithuanie, dressée par le Rev. Pere Iean Niprecki, de la Soc. de Jesu en Lituanie, & rectifiée par T. Maier ¦ de la Soc. Cosmogr. par les soins des Herities de Homan.

Skala 1:3700000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „De Scalis ¦ Sciendum in Lituania non esse ubivis eandem milliarium ¦ mensuram, alicubi enim tanta est ut germanicum milliare su-¦per et, contra vero in aliisregionibus ita coarctatur, ut vix ¦ medietatem ejusdem excedat, Interea duplicem tantum milli-¦arium quantitatem, ceu comunissimam adponare operæ pretiu-¦visum est.„, „Milliaria German.com, et Lituanica majora„, „Milliaria Lituanica minora„

Miedzioryt kolorowany, mapa ogólnogeograficzna.

Atlas Europae… Vol. II. Norimbergae 1729-1772 Homanniani Heredes.

Mapa opracowana przez księdza J. P. Nieprzeckiego na podstawie mapy Tomasza Makowskiego i zamieszczana w atlasie Europy wydawanym przez oficynę spadkobierców Homanna po 1749 roku; wersja z herbem Litwy i bez przywileju cesarskiego. J. P. Nieprzecki jako jezuita wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, J. T. Mayer matematyk i astronom działający w Gotha, jeden ze spadkobierców oficyny Homanna. Johann Baptist Homann (ur. 20 marca 1664 r. W Oberkammlach, obecnie część Kammlach w powiecie Unterallgäu; † 1 lipca 1724 r. W Norymberdze) był niemieckim kartografem, wydawcą, grawerem i wykonał globusy. Daty urodzenia Johanna Baptista (Baptisty) Homanna nie można było ustalić z całą pewnością przez długi czas. Oficjalne potwierdzenie, które uzyskał jego ojciec, zostało znalezione w Archiwum Państwowym w Norymberdze. Dzięki nim data urodzenia 20 marca 1664 jest wyraźnie udokumentowana. Homann najpierw uczył się w szkole jezuickiej, ale chciał zostać dominikaninem. Ostatecznie jednak przeszedł na protestantyzm iw 1687 został notariuszem w Norymberdze. Wkrótce jednak zwrócił się ku miedziorytowi i grawerowaniu map. Od 1693 do 1695 r. Przebywał w Wiedniu, następnie ponownie w Norymberdze i około 1698 r. Grawerował mapy w Lipsku. W 1702 r. Założył w Norymberdze firmę kartograficzną i wydawnictwo, które publikowało liczne globusy i mapy. Mapy Homanna były łączone w różnych atlasach, ale także sprzedawane pojedynczo. Homann dostarczył około 200 map, w tym Wielki Atlas całego świata w 126 arkuszach (1716) i Atlas methodicus (1719) w 18 arkuszach. Jego fantastyczna mapa dokładna tabulae utopiae krainy mleka i miodu stała się sławna po fikcyjnym dzienniku podróży Johann Andreas Schnebelin († 1706). Tworzył także sfery armilarne i inne mechaniczne dzieła sztuki. Od niego pochodzą mapy bożonarodzeniowej powodzi w Dolnych Niemczech (1717), Księstwa Bremy i Verden oraz mapa Bremy z widokiem na miasto (około 1720 roku). Homann podciął ceny wydawców holenderskich i francuskich i stał się najważniejszym wydawcą map i atlasów w XVIII-wiecznych Niemczech. Jego mapy zdobiły bogate dodatki artystyczne oraz obrazy historyczne i etnograficzne. W 1715 r. Homann został wybrany członkiem Królewskiej Akademii Nauk w Berlinie, a także cesarskim geografem na dworze Karola VI. wyznaczony. Bardzo blisko współpracował ze znanym już wówczas grawerem norymberskim Christophem Weigelem (1654–1725). Jego Mały Atlas scholasticus z 18 kartami z 1710 r. Został umieszczony przez lipskiego autora podręczników Johanna Huebnera (1668–1731), a Atlas methodicus opublikowany w 1719 r. Został ułożony zgodnie ze stylem nauczania Huebnera. Johann Baptist Homann zmarł 1 lipca 1724 r. Jego firma została przekazana jego synowi Johannowi Christophowi Homannowi (1703–1730). Jednak umarło to sześć lat później. Na spadkobierców spisku wyznaczył dwóch swoich dyrektorów zarządzających, Johanna Georga Ebersbergera (lub Eberspergera) i Johanna Michaela Franza. Po jego śmierci firma była kontynuowana pod nazwą „Homanns Erben” (także „Homannsche Erben” lub „Homännian spadkobiercy”, francuscy Heritiers de Homann, łac. Homannianos Heredes). W połowie XVIII wieku znani uczeni, m.in. W firmie pracują B. Johann Michael Franz, Tobias Mayer, Johann Gabriel Doppelmayr, Georg Moritz Lowitz, Johann Hübner i Johann Gottfried Gregorii. Długa i pełna wydarzeń historia sukcesu lidera branży zakończyła się dopiero w 1848 roku śmiercią ostatniego właściciela Christopha Franza Fembo. Popiersie Johanna Baptista Homanna zostało umieszczone w Hall of Fame w Monachium. Popiersie zostało zniszczone w 1944 roku i nie zostało jeszcze przywrócone ani odtworzone. Dziś upamiętnia to tablica. Jonas Nepreckis (polski Jan Nieprzecki, 1718-1750, gdzie indziej 1719-1754) jest zakonnikiem jezuitów. Studiował w kolegiach jezuickich w Nowogrodzie i Pułtusku, studiował teologię w Warszawie w 1745 roku. wyświęcony na kapłana w latach 1745-1746. staż w Nieświeżu. J. Nepreckis był matematykiem, nauczał różnych przedmiotów w kolegiach jezuickich w Płocku, Grodnie, Łomży, Pašiaušė (obecnie dzielnica Kelmė) i Warszawie. Mapa J. Nepreckisa jest cenna w XVIII wieku. dzieło kartografii litewskiej i grafiki estetycznej. Opracował: Aloyzas Samas „Mapa Wielkiego Księstwa Litewskiego Jonasa Ne

preckisa”, w: Science and Life, 2002. Johann Tobias Mayer (ur. 5 maja 1752 w Gotha; † 30 listopada 1830 tam) był niemieckim fizykiem. Był znany głównie z podręczników do matematyki i nauk przyrodniczych. Jego ojcem był astronom Tobias Mayer. Johann Tobias Mayer był pierwszym dzieckiem Tobiasa Mayera (1723–1762) i Marii Wiktorii z domu Gnugt (1723–1780), urodzonych w Gotha. Kiedy Johann Tobias miał dziesięć lat, zmarł jego ojciec, profesor geografii, fizyki i astronomii z Gotha, który był wówczas również dobrze znany. W 1769 roku Johann Tobias Mayer rozpoczął studia teologiczne i filozoficzne na młodym jeszcze Uniwersytecie w Gotha pod kierunkiem Christiana Meistera (prawnika) i Abrahama Gotthelfa Kästnera, a później u Georga Christopha Lichtenberga. Po uzyskaniu doktoratu i habilitacji w 1773 r. Mayer prowadził wykłady z matematyki i prowadził obserwacje w starym obserwatorium w Gotha. 17 listopada 1779 otrzymał wezwanie na Uniwersytet Altdorf, gdzie pracował od 1780 do 1786. Następnie wykładał matematykę i fizykę na ówczesnym Uniwersytecie w Erlangen. W 1792 roku został wybrany na członka Leopoldiny. W 1799 r. Był następcą Lichtenberga na stanowisku profesora fizyki na Uniwersytecie w Gotha. W tym samym roku został wybrany pełnoprawnym członkiem Akademii Nauk w Gotha. Od 1820 r. Był członkiem zagranicznym Bawarskiej Akademii Nauk. Jednym z jego uczniów był Enno Heeren Dirksen, który otrzymał od niego doktorat w 1820 roku. W 1780 r. Mayer poślubił Johannę Friederike Juliane, z domu Ende (1754–1822), córkę pruskiego majora, z którą miał pięcioro dzieci. Mayer zmarł w Gotha w 1830 roku. Brytyjska Antarctic Place-Names Committee nadała mu imię Mayer Hills na Półwyspie Antarktycznym 31 sierpnia 1962 roku.Nie. 5.Na NE tekst historyczno-geograficzny: „Tota Lithuania dividitur i 9 palatinatus… …Lithuaniæ extenditur.„, opisana strona świata: SEPTENTRIO. Na SE poza ramką miniaturowy odcisk herbu, ołówkiem: „17”. Na odwrocie na S exlibris z napisem: „ZE ZBIORÓW LE¦ONA-DROGOSŁAW ¦ TRUSZKOW¦SKIEG¦O”, ołówkiem: „Nieprzecki”, „Z wymiany bar p L. Truszkowskiego„

Znak wodny: wieża z nieczytelnym napisem
Rzeźba: kopczyki
Osiedla: sygnatura nieregularna, kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagna
Siatka: geograficzna
Odwzorowanie: stożkowe
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, prowincje, województwa, powiaty, 2-st. osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane w ramce co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 10′
Ramka: zwykła
Format: r: 475×548, p: 508×575, a: 520×592

Kolekcja: Towarzystwo Historyczno – Literackie

Leon Drogosław-Truszkowski

Nr katalogu CRP: 00002/03395

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)