88. Nomina operum Suecicorum ¦ quibus…

Skala przybliżona 1:4000, podziałka liniowa w kartuszu z legendą na NW: „Scala 100. pert. Rhinl.”

Miedzioryt czarno-biały

No: 88

Plan Kopenhagi, siedziby króla duńskiego oraz nowo wybudowanych fortyfikacji, zamków i przedmieść w czasie, gdy, król Szwecji od 11 sierpnia 1658 do 29 października oblegał miasto. Bitwa o Kopenhagę, znana również jako atak na Kopenhagę, 11 lutego 1659 roku była główną bitwą podczas drugiej wojny północnej, która miała miejsce podczas oblężenia Kopenhagi przez wojska szwedzkie. W czasie wojen północnych armia szwedzka pod dowództwem Karola X Gustawa, po najechaniu na duńską kontynentalną Jutlandię, szybko przekroczyła zamarznięte cieśniny i zajęła większą część duńskiej wyspy Zelandii, a inwazja rozpoczęła się 11 lutego 1658 roku. poproś Duńczyków o pokój. Traktat wstępny, traktat z Taastrup, został podpisany 18 lutego 1658 r., a ostatni traktat, traktat z Roskilde, podpisany 26 lutego 1658 r., przyznał Szwecji duże zdobycze terytorialne. Szwedzki król nie był jednak usatysfakcjonowany swoim miażdżącym zwycięstwem i na Tajnej Radzie 7 lipca w Gottorp Karol X Gustaw postanowił wymazać niewygodnego rywala z mapy Europy. Bez żadnego ostrzeżenia, wbrew traktatom międzynarodowym, nakazał swoim oddziałom po raz drugi zaatakować Danię i Norwegię. Po pokoju szwedzkie armie nigdy nie opuściły Danii i już zajęły całą Danię z wyjątkiem stolicy Kopenhagi. Po nieudanym ataku Kopenhaga była oblegana, mając nadzieję, że zniszczy obronę głodem. Jednak w październiku 1658 holenderska flota humanitarna pod dowództwem admirała porucznika Jacoba van Wassenaera Obdama pokonała flotę szwedzką w bitwie o Sound i zniosła blokadę morską, aby umożliwić dostawom i oddziale ratunkowym dotarcie do stolicy. Holendrzy byli sojusznikiem Danii z wojen angielsko-holenderskich i obawiali się, że szwedzka kontrola nad Bałtykiem zrujnuje ich dochodowy handel na tym obszarze. Po tym, jak Kopenhaga przetrwała około sześciu miesięcy oblężenia, bombardowania i ataku, Szwedzi podjęli próbę zajęcia miasta z poważnym atakiem, ponieważ przedłużające się oblężenie nie dawało już żadnych szans powodzenia po otwarciu przez Holendrów szlaków morskich. Mieszkańcy Kopenhagi zostali ostrzeżeni przez szpiegów, więc dobrze zaplanowali swoją obronę i zgromadzili broń i amunicję. Mury Kopenhagi były najeżone około 300 armatami, moździerzami i inną artylerią, podczas gdy różnorodna mieszanka broni, od muszkietów i arkebuzów po gwiazdy poranne, kosy, wrzącą wodę i smołę, była gotowa. Rzemieślnicy, studenci i inni cywile zostali podzieleni na dziewięć kompanii, a każdej z nich przydzielono część muru do obrony. Żołnierze zawodowi stacjonowali w zewnętrznych obiektach polowych Kastellet (cytadela) i Slotsholmen (wyspa zamkowa). Szwedzka armia składała się z około 9000 zawodowych żołnierzy, podczas gdy duńscy obrońcy, mieszanka zawodowców, milicji i prymitywnych cywilów, byli tej samej wielkości. Szwedzi rozpoczęli akcję od ataku dywersyjnego na Christianshavn i Slotsholmen wieczorem 9 lutego. Zostały odparte, a Szwedzi pozostawili jeden ze swoich mostów szturmowych, który Duńczycy zdobyli i zarekwirowali. Odkryli, że szwedzkie mosty szturmowe mają 36 stóp długości i zdali sobie sprawę, że mogą uczynić te mosty bezużytecznymi, poszerzając wolne od lodu części rowów. Fosy i plaże były wolne od lodu, a teraz strefy wolne od lodu zostały rozszerzone do 44 stóp z pomocą 600 holenderskich marines. Lód był gęsty, a prace prowadzono przy obfitych opadach śniegu od godziny 16:00 do wieczora 10 lutego. Szpiedzy donieśli, że armia szwedzka opuściła swój obóz w Carlstad koło Brønshøj i zajęła pozycje za wzgórzem Valby, a kiedy Szwedzi rozpoczęli atak około północy, napotkali silny opór. Główne atakizostały przeprowadzone na Christianshavn i Vestervold, ale roztrzaskany lód i potężne działa na murze odbiły się straszliwie na ciasno upakowanych napastnikach. Mimo to wywalczyli sobie drogę na szczyt muru i wybuchła zacięta walka wręcz. Zdając sobie sprawę z kłopotów z atakami na zachodnią część muru, Szwedzi postanowili przeprowadzić atak wspierający na Østerport. Szwedzi zbliżyli się bardzo blisko Nyboder i już mieli przekroczyć rów, kiedy wpadli w dobrze zaplanowaną zasadzkę i wycofali się z ciężkimi stratami. Około piątej rano Szwedzi poddali się i wycofali ponosząc ciężkie straty. 600 ciał zostało policzonych poza murami, a wiele więcej zginęło w lodowatej wodzie i nigdy ich nie znaleziono. Było też wielu rannych. Duńczycy ponieśli tylko około 14 ofiar. Wiosną 1659 roku Holendrzy wysłali drugą flotę i armię pod dowództwem wiceadmirała De Ruytera, aby wzmocnić miasto i przeciąć szwedzkie linie zaopatrzenia, zmuszając do całkowitego zniesienia oblężenia. Po zajęciu Nyborga przez siły holendersko-duńskie, wyspy duńskie zostały opuszczone przez Szwedów. Rozpoczęto negocjacje i 27 maja 1660 r. podpisano Traktat Kopenhaski, kończący II wojnę północną między Szwecją a Sojuszem Danii i Rzeczpospolitą Obojga Narodów. W połączeniu z traktatem z Roskilde zakończyło to pokolenie działań wojennych i ustanowiło obecne granice Danii, Norwegii i Szwecji.

Legenda: W kartuszach tytułowym na SE i osobnym na NW
Kartusz: Na SE tytułowy i na NW z legendą, skromnie zdobione draperiami
Ramka: Wałek z muszlami
Sygnatura: W kartuszu tytułowym: „Accurante E.1. Dahlbergh Locumt: fup: Castr: metat:.”, w treści na SE: „D. Lapointe fec.”
Format: 285×585

Nr katalogu CRP: No-88-XXXX-1

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)