74. Część N: Delineatio Pompæ qua…

Część S:

Tabula ¦ exhibens disceßum Ser. Regis Sueciæ à Ser: Rege Daniæ d: 5. Martij An: 1658. ¦ A. Ser Rex Sueciæ. B. Ser. Rex Daniæ. C. Dn. Philipus Medou Legato. Anglæ. D. Dn: Ernestus Guntherus Dux Holsatiæ. E. Dn: Co: Gabriel Oxenstuir ¦ na Regn: Suec: Marschallus. F. Dn: Baro Steno Bielke Regn: Suec: Senator Belke Regn: Suec: Senator. G. Henricus Bielke S. R. DaniV Admiral9. H. Official: Sued. I. Senat, et Offici Dani:

Miedzioryt czarno-biały

No: 74

2 widoki pałacu Frederiksborg, gdzie od 3 do 5 marca 1658 r. toczyły się negocjacje pokojowe między królami Karolem X Gustawem i Fryderykiem III. Dwa panoramiczne widoki z bogatym sztafażem. Przyjęcie króla szwedzkiego przez Fryderyka III w Frederiksborgu kilka dni po pokoju w Roskilde 26 lutego 1658 roku. przed zamkiem odbył się ceremoniał z wiernymi reprodukcjami giermków i orszaku króla duńskiego oraz, co najważniejsze, dość wiernymi reprodukcjami zamku Frederiksborg. Zamek Frederiksborg (duński: Frederiksborg Slot) to kompleks pałacowy w Hillerød w Danii. Został zbudowany jako rezydencja królewska dla króla Danii-Norwegii Chrystiana IV na początku XVII wieku, zastępując starszy zamek nabyty przez Fryderyka II i stając się największą renesansową rezydencją w Skandynawii. Na trzech wysepkach w Slotssøen (jeziorze zamkowym) przylega do niego duży, formalny ogród w stylu barokowym. Po poważnym pożarze w 1859 roku zamek odbudowano na podstawie starych planów i malowideł. Dzięki wsparciu publiczne- mu i piwowarowi J. C. Jacobsenowi jego apartamenty zostały całkowicie odrestaurowane i ponownie otwarte dla publiczności jako Duńskie Muzeum Historii Narodowej w 1882 roku. Otwarte przez cały rok muzeum zawiera największą kolekcję malarstwa portretowego w Danii. Zapewnia również zwiedzającym możliwość odwiedzenia kilku zamkowych komnat reprezentacyjnych, w tym odrestaurowanej Sali Waldemara i Wielkiej Sali, a także Kaplicy i Sali Audiencyjnej, które zostały w dużej mierze oszczędzone przez pożar i zawierają bogate dekoracje. Podczas remontu na zamku na stałe zaparkowany był wóz strażacki. Posiadłość znana pierwotnie jako Hillerødsholm niedaleko Hillerød tradycyjnie należała do Gøyes, jednej z duńskich rodzin szlacheckich. W latach 20. i 30. XVI wieku Mogens Gøye (ok. 1470-1544), Namiestnik Królestwa, odegrał kluczową rolę we wprowadzeniu duńskiej reformacji. Mieszkał w budynku z muru pruskiego na najbardziej wysuniętej na północ z trzech sąsiednich wysepek na jeziorze posiadłości. Posiadłość była znana jako Hillerødsholm (dosłownie wysepka Hillerød). Po tym, jak jego córka Birgitte wyszła za mąż za dworzanina i bohatera marynarki Herlufa Trolle’a w 1544 roku, para stała się jego właścicielami. W latach czterdziestych XVI wieku Trolle zastąpił stary budynek większym dworem. W 1550 roku Fryderyk II, który był królem Danii i Norwegii od 1559 do 1588 roku, zawarł umowę wymiany z Herlufem Trolle i jego żoną, na mocy której Trolle otrzymał dwór Skovkloster na południu Zelandii, podczas gdy król nabył posiadłość Hillerødsholm. Ponieważ stary budynek z bliźniaczymi wieżami był dla króla za mały, w 1560 roku zorganizował on pod nadzorem Trolla rozbudowy i dobudowy. Na prośbę króla Trolle pozostał na terenie do czasu zakończenia prac. Następnie król przemianował majątek na Frederiksborg (dosłownie zamek Fryderyka). Zainteresowany polowaniem na jelenie, wykorzystywał zamek wraz z sąsiednim Domem Łaźni jako królewski domek myśliwski, skupiony na polach i lasach, które posiadał na północy Zelandii. Dobudowania obejmowały mur ogrodzony od południa, oddzielający majątek od miasta. Do dziś stoi czworoboczny dom z czerwonej cegły, ze szczytowym dachem na Staldgade, znany jako Wieża Herlufa Trolle’a (ok. 1560). Przylegają do niego dwie długie, wąskie stajnie z czerwonej cegły: Stajnie Królewskie na zachodzie i Stajnie Huzarów na wschodzie. Te z kolei prowadzą do muru wzdłuż jeziora z dwiema okrągłymi wieżami ukończonymi w 1562 roku, na których widnieje herb Fryderyka II i jego motto Mein Hoffnung zu Gott allein (Moja nadzieja tylko dla Boga). Na środkowej wysepce również dziś można zobaczyć długą spiżarnię ze schodkowymi szczytami (1575). Najważniejszą budowlą z czasów Fryderyka II jest Łaźnia w parku na północny zachód od wysepek. Ukończony w 1581 roku w stylu renesansowym z trzema wystającymi skrzydłami ze schodkowymi szczytami, w miesiącach letnich służył królowi jako pałacyk myśliwski. Zamek Frederiksborg był pierwszym duńskim zamkiem zbudowanym w głębi lądu. Wszystkie poprzednie zamki znajdowały się na wybrzeżu lub w pobliżu portów, ponieważ morze było tradycyjnie głównym środkiem transportu. Był również pierwszym zbudowanym w celach czysto rekreacyjnych, a nie obronnych. Jego położenie w Hillerød doprowadziło do powstania znacznie ulepszonych dróg, początkowo zarezerwowanych dla króla. Kongevej (Droga Króla), łącząca Frederiksborg z Kopenhagą, została ukończona w 1588 r. Jakub VI ze Szkocji odwiedził go 13 marca 1590 r. po ślubie z Anną Duńską. Pieniądze dał biednym, stróżowi parku, który pożyczył parę koni, kobiecie, która hodowała bażanty i „świerkowy drób”, oraz 100 duńskich dalerów kapitanowi Frederiksborga dla jego oficerów i służby. Urodzony tam syn Fryderyka, Christian jako dziecko bardzo przywiązał się do zamku. Niemniej jednak, panując jako Chrystian IV (1588–1648), zdecydował się na jego całkowitą przebudowę w stylu renesansu flamandzkiego i holenderskiego (Northern Manieryzm). Stary budynek został zburzony w 1599 roku, a flamandzkiemu architektowi Hansowi van Steenwinckelowi Starszemu powierzono zaplanowanie nowego budynku. Po jego śmierci w 1601 r. jego synowie Hans i Lorenz ukończyli zadanie. Główny czterokondygnacyjny budynek z trzema skrzydłami został ukończony około 1610 roku, ale prace nad kaplicą trwały do 1618 roku. Cały kompleks został ukończony około 1620 roku, stając się największym renesansowym budynkiem w Skandynawii. W ten sposób główny renesansowy budynek zbudowany przez Christiana IV został ukończony w mniej niż dziesięć lat, co było zdumiewającym osiągnięciem jak na tamte czasy, chociaż były dobudowywane do początku 1620 roku. W 1659 r. podczas II wojny północnej zamek został zdobyty przez Szwedów, którzy większość jego dzieł zabrali jako reparacje wojenne. W czasie okupacji szwedzkiej królowa Szwecji Hedvig Eleonora z Holstein-Gottorp korzystała z pałacu i polowała w lesie z wysłannikiem angielskim w Szwecji. Po śmierci Chrystiana IV w 1648 roku zamek służył głównie do organizacji uroczystości. Kaplica była sceną koronacji i namaszczenia wszystkich monarchów duńskich w latach 1671-1840 z wyjątkiem Chrystiana VII. W latach 50. XIX wieku zamek ponownie użytkował jako rezydencja król Fryderyk VII. Przebywając tam w nocy 16 grudnia 1859 r. udał się do pokoju na trzecim piętrze, aby obejrzeć swoje historyczne artefakty. Ale ponieważ była zimna noc, poprosił o rozpalenie ognia w pokoju. Niestety, komin był w naprawie, co spowodowało wybuch pożaru. Ponieważ jezioro było zamarznięte, jedyna dostępna woda pochodziła ze spiżarni i kuchni. Pożar rozprzestrzenił się szybko, niszcząc większość budynku w ciągu kilku godzin, chociaż kaplica, sala audiencyjna i przejście tajne nie zostały poważnie uszkodzone. Misterne dekoracje wewnętrzne również uległy zniszczeniu, ale uratowano ponad 300 obrazów, które obecnie można oglądać w zamkowym muzeum historycznym. Odbudowa została sfinansowana z publicznej subskrypcji, przy znacznych składkach króla i państwa, a także wybitnego filantropa J. C. Jacobsena z browaru Carlsberg. Fundusze Jacobsena przewidywały utworzenie na zamku Muzeum Historii Narodowej. Został formalnie założony 5 kwietnia 1878 r. i otwarty dla publiczności w 1882 r. Prace restauracyjne i rekonstrukcyjne rozpoczęto w 1860 r. na podstawie starych planów archiwalnych oraz szczegółowych obrazów i rysunków Heinricha Hansena. Po zakończeniu prac pod kierownictwem historyzującego architekta Ferdynanda Meldahla w 1864 roku zamek ponownie przybrał swój pierwotny wygląd. Jacobsen podarował również kopię Fontanny Neptuna (oryginał autorstwa Adriana de Vries został przewieziony do Szwecji), która została umieszczona na zewnętrznym dziedzińcu w 1888 roku.

Legenda: W obu częściach w kartuszach tytułowych
Kartusz: W części N na N ozdobiony aniołami trzymającymi herby Szwecji i Danii. W części S na S ozdobiony aniołami m. innymi trzymającymi herby Szwecji i Danii i maszkaronami
Ramka: Wałek prosty z laurami
Sygnatura: W części S na S w treści: „Erich Dahlbergh General Quartier meister Lieut. Ad vivum delineauit”, „I. le Pautre Sculp.”
Format: 285×385

Nr katalogu CRP: No-74-XXXX-1

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)