37a. Ichnographia ¦ Castelli PILLAV et…

Miedzioryt czarno-biały

No: 37

Plan twierdzy w Pillau (Piława do 1946 r. obecnie Baltijsk) Podczas wojny trzydziestoletniej król szwedzki Gustaw Adolf wylądował w Piława 6 lipca 1626 r. z flotą 37 statków. W okresie szwedzkim miejsce rozrosło się, otrzymał pierwszy drewniany kościół. W latach 50. XVII wieku elektor Friedrich Wilhelm von Brandenburg wzmocnił twierdzę i utworzył w Piława brandenburski port morski. W efekcie populacja ponownie wzrosła, piloci, kupcy i byli oficerowie osiedlili się w zlewni twierdzy. W 1660 r. drewniany kościół został zastąpiony kamiennym budynkiem, który otrzymał organy. Król Fryderyk Wilhelm I nadał Piława prawa miejskie 18 stycznia 1725 r. W czasie wojny siedmioletniej miasto i twierdza znajdowały się pod okupacją rosyjską w latach 1758-1762. W latach 1791-1805 twierdza została odrestaurowana pod kierunkiem Paula von Gonzenbacha. Przebudowa kosztowała 645 000 talarów. Podczas czwartej wojny koalicyjnej wojska francuskie bezskutecznie oblegały Pilau w 1807 roku, tak że twierdza została zachowana dla Prus na mocy traktatu pokojowego w Tylży. W wyniku sojuszu francusko-pruskiego przeciwko Rosji, twierdza musiała pomieścić latem 1812 roku francuski kontyngent składający się z 1200 ludzi pod dowództwem pułkownika Castella de Berlens. Kiedy Prusy Wschodnie powstały przeciwko Napoleonowi na początku 1813 r. i wojska rosyjskie pojawiły się przed Piława, dowódca pruskiego kontyngentu zdołał skłonić Francuzów do wycofania się bez walki 8 lutego 1813 r., aby uniemożliwić Rosjanom biorąc fortecę. W 1905 r. garnizon składał się z 43 batalionu piechoty i batalionu artylerii pieszej nr 2. W wyniku połączenia w Związku Północnoniemieckim w 1867 r., Ekspedycja Pillauer z utworzeniem Rzeszy w 1871 r. i późniejszą restrukturyzacją poczty, stała się Reichspostem od 5 stycznia 1875 r. Urzędem pocztowym drugiej klasy z jednym poczmistrzem. W swojej funkcji podlegał Oberpostdirektion w Królewcu, odpowiadając za Prusy Wschodnie. 2 lipca 1885 r. z majątku Piława, fortecy, która wcześniej należała do okręgu Alt Pillau, utworzono nowy okręg administracyjny. Składał się tylko z tego jednego okręgu stanowego i należał do okręgu Fischhausen w powiecie królewieckim w pruskiej prowincji Prus Wschodnich. Od 30 marca 1903 r. do gminy Piława włączono twierdzę, a okręg administracyjny „Pillau Fortress” przestał istnieć. Od połowy XIX wieku industrializacja nadała miastu nowy impuls. W 1848 roku armatorzy z Piławy mieli do dyspozycji osiem statków handlowych. Linia kolejowa połączyła miasto z Królewcem od 1865 roku, a port został znacznie rozbudowany. Teren marynarki wojennej został dodatkowo zmodernizowany poprzez budowę dużych koszar. Na początku XX wieku w pobliżu Piławy ukończono Königsberger Seekanal przez lagunę, który również mógł być otwarty zimą. Dzięki temu porty Królewiec, Elbląg i Braniewo działały przez cały rok. Po włączeniu Alt-Pillaus i twierdzy Piława do miasta w 1902 r. populacja wzrosła do ponad 7 tys. Na początku XX wieku Piława posiadała trzy kościoły ewangelickie, gimnazjum, szkołę nawigacyjną i sąd okręgowy. W 1937 r. dodano kolejne gminy, tak że na początku II wojny światowej Piława liczyła 12 000 mieszkańców. W czasie II wojny światowej stanowisko marynarki wojennej Piława miało zyskać duże znaczenie. Już w 1933 roku Piława stała się portem macierzystym flotylli trałowców w trakcie dozbrojenia po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów. Zbudowano nowe doki, aby pomieścić krążowniki. W 1939 r. dobudowano bazę hydroplanów, a rok później stacjonowała tam 1. Dywizja Szkolenia Okrętów Podwodnych. Pod koniec wojny przez Piławę przewieziono pierwsze transporty uchodźców. 5 lutego 1945 r. pierwszy sowiecki nalot spowodował duże zniszczenia. Od końca stycznia 1945 r. do 18 kwietnia ponad 450 000 uchodźców opuściło statkami port Piława. Bardzo wielu uchodźców zginęło w czasie ewakuacji między styczniem a marcem 1945 roku. Wraz z wybuchem walk od domu do domu w dniu 24 kwietnia, obiekty portowe zostały wysadzone w powietrze. Ci, którzy zginęli podczas II wojny światowej, są pochowani na Niemieckim Cmentarzu Wojennym w Bałtyjsku.

Legenda: brak
Kartusz: Na SW, ozdobiony aniołami muszlami i wizerunkiem zarośli wydmowych
Ramka: Wałek gruby, ozdobny liśćmi laurowymi
Sygnatura: brak
Format: 285×340

Nr katalogu CRP: No-37-3122-2-01070-38488

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)