19b. PINSCHOU

Miedzioryt czarno-biały

No: 19

Pińczów. Widok ogólny z zamkiem i fortyfikacjami. Ponieważ Lubomirski wycofał się spod Krakowa, pomoc siedmiogrodzka nie była już tak pilna, więc Rakoczy zatrzymał swą armię w okolicach Medyki nad Sanem, by poczekać na kozacki korpus pułkownika Antona Żdanowicza liczący 10 tys. żołnierzy. Ostatecznie Kozacy połączyli się z wojskami siedmiogrodzkimi 20 lutego, a 3 dni później wzmocniony Rakoczy ruszył w pościg za armią Potockiego, który uchylił się jednak od walki i wycofał do Sandomierza, a potem do Bełżyc. W tej sytuacji Rakoczy przerwał pościg i ponownie skierował się na Kraków. Po 4 tygodniach marszu armia siedmiogrodzko-kozacka wjechała 28 marca do Krakowa, uroczyście witana przez szwedzki garnizon miasta. Książę siedmiogrodzki zamieszkał na Wawelu, a dowódca Szwedów Wirtz podkreślał, że na mocy układu z Radnot Rakoczy w Krakowie jest prawowitym władcą. Dwa dni później armia siedmiogrodzko-kozacka, po wzmocnieniu krakowskiej załogi siłą 2,5 tys. żołnierzy, ruszyła na spotkanie idącej z Pomorza armii szwedzkiej dowodzonej przez Karola Gustawa, która 23 marca wyszła z Torunia. W trakcie marszu na południe król szwedzki zajął 2 kwietnia Piotrków, obsadzając go załogą brandenburską, po czym maszerował przez Przedbórz, Jędrzejów i Pińczów, by 11 kwietnia dotrzeć do Modliborzyc koło Ćmielowa. Tutaj 12 kwietnia przybyła armia siedmiogrodzko-kozacka Rakoczego, która w trakcie marszu wciąż musiała toczyć walki z nękającą ją dywizją Czarnieckiego. Obaj władcy, Karol Gustaw i Jerzy Rakoczy, wydali w zamku Krzyżtopór uroczystą ucztę.

Legenda: brak
Kartusz: brak – tytuł umieszczony w treści ryciny
Ramka: Cienki wałek
Sygnatura: brak
Format: 285×440

Nr katalogu CRP: No-19-4388

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)