111. Typus Solennitatum quibus ¦ Tabula pacis inter regna Sueciæ et Daniæ postquam ¦ in tentorijs æquali spacio inter Castra Suedica et vrbem ¦ Hafniam fixis fignatæ erant sub dio extradebantur ¦ Die 27. May. 1660.
Panorama uroczystości podpisania traktatu kopenhaskiego w 1660 r
NOMINA ¦ DNN. MEDIATORUM ¦ Nomine Christia Galliarum Regis. ¦ 1. Dn. Hugo de Torlon Cques ord. S. Ioannis Hierosolimitani. ¦ Nomine Reipub. Anglicanæ. ¦ 2. Dn. Algernon Sidneij. 3. Dn. Robertus Honniwod. ¦ Nomine Dan. Ord. Gener. uniti Belgij. ¦ 4. Gothfrid Slingeland. 5. Petrus Vogelsank. 6. Petrus de Hubert. 7. Wil:¦helm: van Haerin. ¦¦ Legati Sued. ¦ 8. Dn. Baro Schering Rosenhane. ¦ 9. Dn. Baro Stend Bielke. ¦¦ Legati Danici. ¦ 10. Dn. Olof Pasbierg. ¦ 11. Dn. Axel Urop.
Miedzioryt czarno-biały
No: 111
Panorama uroczystości podpisania traktatu kopenhaskiego w 1660 r. Traktat kopenhaski (duński: Freden i København, szw. Freden i Köpenhamn) został podpisany 27 maja 1660 r. i oznaczał zakończenie drugiej wojny północnej między cesarstwem szwedzkim a sojusz duńsko-norweski i Rzeczpospolita Obojga Narodów. Traktat ten był mniejszą kontynuacją traktatu z traktatu z Roskilde, który zdecydowanie wytyczył wzajemnie uznane granice Danii, Szwecji i Norwegii; granice, które do dziś są prawie takie same. Szwedzki Karol X nie zaakceptowałby żadnego innego rozwiązania niż otrzymanie przez Szwecję okręgu Akershus w zamian za zwrot Trøndelag i Bornholmu do Danii i Norwegii; Z drugiej strony Fryderyk III Danii odmówił przestrzegania warunków traktatu z Roskilde, chcąc powrócić do warunków drugiego traktatu z Brömsebro (1645). Obaj królowie byli uparci i musieli polegać na mocarstwach pośredniczących, Francji i Anglii po stronie szwedzkiej oraz Republice Holenderskiej po stronie duńskiej, aby zawrzeć traktat. Frederick przekonywał swoich holenderskich sojuszników, że szwedzka kontrola nad Scanią stanowi wieczne zagrożenie dla Kopenhagi i zaproponował sojusz duńsko-holenderski w celu odzyskania Skanii. Frederick miał poparcie Brandenburgii i Austrii, ale Holendrzy uzgodnili już z Anglią, że uniemożliwienie kontroli zachodniego i wschodniego wybrzeża Øresund przez ten sam kraj zapobiegłoby z kolei przyszłym wzrostom opłat za przejazd Øresund, co spowodowałoby zakłócenia w ruchu Handel holenderski i angielski bałtycki. Ponadto kardynał Jules Mazarin zagroził francuską inwazją na Holandię, gdyby miała pomóc Danii przeciwko Szwecji. Dowiedziawszy się o śmierci Karola w lutym 1660, Fryderyk natychmiast ogłosił nieważność traktatu z Roskilde. Wywołało to wielki niepokój wśród szwedzkich mediatorów, ale ich francuscy i angielscy odpowiednicy zapewnili ich, że jeśli Szwecja zrezygnuje z roszczenia do Trøndelag, ale w przeciwnym razie będzie trzymać się warunków Roskilde, Francja i Anglia zapewnią traktat na tych warunkach. Dania nalegała na zwrot ziem skandynawskich przy wsparciu Brandenburgii, Austrii i Polski, ale tym razem Holendrzy nie zgodzili się z Danią. 8 marca 1660 admirał Michiel de Ruyter i jego flota holenderska otrzymali rozkaz opuszczenia portu Landskrona, gdzie zatopił flotę szwedzką. Fryderyk ustąpił, a negocjacje rozpoczęły się na dobre 24 marca. Najbardziej sporny punkt dotyczył kontroli nad wyspą Bornholm. Mieszkańcy Bornholmu powstali przeciwko szwedzkim okupantom i zabili szwedzkiego dowódcę Johana Printzenskölda. Obawiali się teraz zemsty, gdyby wyspa pozostała w rękach Szwedów. Frederick dał słowo honoru, aby chronić swoich wiernych poddanych do maksimum; dotrzymał obietnicy, domagając się zwrotu Bornholmu Danii pomimo gróźb Szwecji i sił negocjacyjnych. Następnie zasugerowano, że Dania zapewni rekompensatę, przekazując koronie Szwecji kilka posiadłości należących do duńskich rodzin szlacheckich w Skanii. W tym momencie jednak negocjacje zaczęły się załamywać, ponieważ przedstawiciele krajów pośredniczących wdawali się w intrygi, które nie leżały w interesie ich państw-klientów. Zirytowany powolnym postępem negocjacji Hannibal Sehested zasugerował, aby negocjacje przebiegały bezpośrednio między Danią a Szwecją. Sugestia została przyjęta przez Szwedów iw ciągu kilku dni uzgodniono warunki traktatu.
Legenda: Na S w osobnym kartuszu
Kartusz: Tytułowy na N w owalu otoczonym l wiązkami palm i laurów z maszkaronem i szarfami na dole, po obu stronach archanioły z trąbami ozdobionymi herbami Szwecji i Danii; kartusz z legendą ozdobiony archaniołami trzymającymi palmŁ i kołczan, zbroją. Lufami atmatnimi i tarczami
Ramka: Wałek gruby z muszlami i laurami
Sygnatura: W kartuszu tytułowym: „Dahlbergh ad viuum delineauit”
Format: 285×340
Nr katalogu CRP: No-111-XXXX-1
ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)