101. Ichnographia Delineatio ¦ CORSORÆ ¦…

101. Ichnographia Delineatio ¦ CORSORÆ ¦ et locorum illi adiacentium maximè, ¦ Castelli noui à Rege Sueciæ ad por:¦tum defendendum extructi A: 1659

Plan miasta i twierdzy KORSØR.

Skala przybliżona 1:5000, podziałka liniowa: „Virga Rhinland,”

Miedzioryt czarno-biały

No: 101

No-101-XXXX-1-b No-101-XXXX-1-a

Plan miasta i twierdzy KORSØR. Najstarsze ślady miasta znaleziono na południe od kościoła Tårnborg w Korsør Nor. Podczas badań w latach 1985-87 odnaleziono pozostałości domów z muru pruskiego, brukowanych ulic i chodników, a także bogactwo znalezionego materiału datowanego od epoki Wikingów do ok. 2 tys. rok 1400. Odzwierciedlają one znaczącą działalność handlową i rzemieślniczą w tym miejscu. Wyjątkowo duża liczba monet z okresu 1241‑1375 świadczy o tym, że miejsce to pełniło funkcję regionalnego punktu handlowego i punktu skupu starych monet w związku z licznymi wymianami pieniężnymi, które miały miejsce w tym czasie. Korsør otrzymał swoje pierwsze prawa miejskie w 1425 roku. Miasto prawdopodobnie rozrosło się w drugiej połowie XIV wieku, po tym, jak dawniej tętniący życiem ośrodek handlowy w Tårnborg podupadł. Korsør powstał w cieniu zamku Korsør (Korsør Fæstning), którego wieża została zbudowana prawdopodobnie w dziesięcioleciach około 1300 roku. Na południe od zamku stopniowo rozrastało się miasto, a między Baggade i Algade wybudowano kościół pod wezwaniem św. Gertrudy. Twierdza była miejscem ważnych negocjacji politycznych m.in. 1376 i 1438, co można uznać za wyrażenie, że Korsør był już jednym z najważniejszych przejść granicznych w Danii. W późnym średniowieczu iw XVI wieku twierdza była rezydencją szeryfa południowo-zachodniej Zelandii. W 1605 przeniósł się do Antvorskov, ale Korsør utrzymał funkcję punktu poboru podatków do 1863, a długi budynek magazynowy z 1609 służył do przechowywania zboża podatkowego. Korsør i Lilleø miały swoje własne wały w 1659 roku. Zostały one zbudowane przez szwedzkie siły okupacyjne w oczekiwaniu, że Dania będzie w przyszłości częścią Szwecji. Mimo że Korsør miał tylko niewielką powierzchnię zlewni, a miasto przeżywało kryzys gospodarczy ok. 30 tys. 1660-1800, 1760-95 był domem dla dwóch matadorów, Rasmusa Langelanda i Marcusa Lauritzena, którzy zajmowali się żeglugą po dalekim niebie. Rasmus Langeland kupił większość twierdzy w 1764 roku, ale 11 lat później teren ponownie przejęło państwo. Wojskowa funkcja twierdzy praktycznie ustała w 1856 r. Populacja Korsøra w 1787 r. wynosiła 1269 osób. Chociaż przeprawa promowa miała duże znaczenie krajowe – zwłaszcza ze względu na konieczność transportu poczty i żołnierzy między częściami kraju – dopiero około 1800 r. podjęto poważne kroki w celu ulepszenia portu Korsør, który wówczas składał się tylko z dwa mostki okrętowe. Decydujące zmiany w wyglądzie portu rozpoczęły się jednak dopiero, gdy Egø, Lilleø i Magleø zostały zamknięte w Halsskov w latach 40. XIX wieku, pierwszy most między miastem a Halsskov został zbudowany w 1847 roku, a stacja kolejowa została otwarta w 1856 roku. Do 1845 r. Halsskov był nadbiegiem, ale w latach 50. XIX wieku w nowej dzielnicy zbudowano odlewnię żelaza, dwie cegielnie i kilka innych obiektów przemysłowych. W tej samej dekadzie wielki armator Jørgen Kruuse przeniósł tam swoją stocznię. Halsskov rósł szczególnie silnie ok. godz. 1880-1914, kiedy to wzmocniła się rola Korsøra jako centrum handlowego Zachodniej Zelandii. Dotyczyło to m.in.: import węgla oraz eksport bydła i trzody chlewnej na ubój do Kilonii. Populacja, która wynosiła 1819 w 1850 roku, osiągnęła 9162 w 1916 r. Po wybudowaniu nowego dworca kolejowego i nowych przystani promowych w latach 1904‑06 i kolejnej rozbudowie portu w latach 1910‑12 nastąpił spokojniejszy okres budowy, ale w 1957 r. utworzono nowe połączenie promowe, mianowicie między Halsskov i Knudshoved. Trzy lata później otwarto stację marynarki wojennej. W latach 1960-65 powstały trzy duże zakłady przemysłowe Hollesens Radiatorfabrik, C. Hjort & Co. i Basta, powiedzmy w Korsør, aw 1969 r. produkcja szkła w mieście znacznie wzrosła po przejęciu Korsør Glasværk przez grupę Scanglas. Wszystko to stymulowało rozwój gospodarczy miasta, a także rosła liczba ludności. W 1970 roku zarejestrowano 15 502 mieszkańców. Kryzys gospodarczy po 1973 roku i zamknięcie Hollesen (1974) i Scanglas (1982) doprowadziły do znacznego bezrobocia, zwłaszcza wśród osób niewykwalifikowanych. Od ok. 1500 Korsoranów w latach 90. było zatrudnionych na stanowiskach związanych z usługami promowymi, wielu obawiało się, że miasto pogrąży się w kolejnym poważnym kryzysie, gdy stałe połączenie przez Wielki Bełt stanie się rzeczywistością. Tak się jednak nie stało dzięki silnej rozbudowie stacji marynarki w latach 90., która spowodowała, że do końca dekady zatrudniała tyle samo osób, ile pracowało na przeprawie kilka lat wcześniej.

Legenda: brak, podziałka liniowa w kartuszu tytułowym
Kartusz: Tytułowy w owalu na NW ozdobionym liśćmi laurowymi
Ramka: Wałek gruby zdobiony liśćmi laurowymi
Sygnatura: brak
Format: 285×340

Nr katalogu CRP: No-101-XXXX-1

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)

Szukaj