9. RVGIAE, ¦ VSEDO:¦MIAE, ET ¦…

Skala 1:800000; skala przybliżona

Miedzioryt kolorowany, mapa przeglądowa.

Théâtre de l’univers contenant les cartes de tout le monde… par Abraham Ortelius. Anivers  1598 imprimerie Plantinienne.

Ciekawa mapa części Pomorza Zachodniego, wysp w pobliżu ujścia Odry pochodząca z francuskiej edycji atlasu A. Orteliusza. Mapa w orientacji południowo-wschodniej. Rytowana na podstawie materiałów Plantijna i Jordanusa przez Williama van der Broecke. Kopia tej mapy znajduje się w bibliotece Uniwersytetu w Leiden. Willem van den Broecke, Willem van den Broecke był płodnym artystą, który działał jako rzeźbiarz, malarz, rysownik i architekt. Van den Broecke był wszechstronnym rzeźbiarzem, który pracował w wielu materiałach, w tym w alabastrze, marmurze, piaskowcu, wosku i terakocie. Jego tematyka wahała się od przedstawień religijnych do mitologicznych i portretów. Tworzył dzieła wielkoformatowe, takie jak nastawy, ścianki działowe i kominki. W Antwerpii był szczególnie znany ze swoich drobnych obrazów, biżuterii do gabinetów osobliwości i rzeźbiarskich dekoracji fasad. Zachowane prace Van den Broecke w jego rodzinnym kraju są stosunkowo nieliczne. Znajdują się tam popiersia Jana van Eycka i Albrechta Dürera, które wykonał dla portalu domu Jana Adriaenssena przy Lange Nieuwstraat w Antwerpii (obecnie w zbiorach Museum aan de Stroom w Antwerpii). Jest dalej znany jako jeden z projektantów ratusza w Antwerpii. Większość jego produkcji była produkowana na rynek eksportowy, na przykład różne płaskorzeźby religijne wykonane dla Augsburga, Schwerina i Lubeki. Jego najważniejsze zaginione dzieło zostało wyeksportowane do kościoła klasztornego w Alba de Tormes w Hiszpanii. Był szczególnie znany ze swoich drobnych prac, często wykonywanych z alabastru, z których słynęło jego rodzinne miasto Mechelen. Jego najwcześniejszym znanym dziełem jest Cypris i Eros (1561, kolekcja prywatna). Ten niewielki marmurowy posąg powstał niedługo po jego powrocie z Włoch i pokazuje wpływ alegorycznych posągów Michała Anioła na grobowce we Florencji, a także Danae Tycjana. Jednocześnie naga postać zapowiada zmysłowe piękności flamandzkich malarzy Rubensa i Jordaensa. Dziesięć lat później van den Broecke wykonał studium anatomiczne z terakoty (Kunsthistorisches Museum), écorché stojącego człowieka. Opiera się o pień drzewa, z którego zwisa skóra mężczyzny. W prawej ręce trzyma narzędzie, którym został obdarty ze skóry, nóż bez ostrza. W lewej ręce trzyma kawałek skóry. Postać prawdopodobnie przedstawia św. Bartłomieja. écorché, takie jak to dzieło, nie miało precedensu we flamandzkiej rzeźbie XVI wieku. Podobną figurę wykonaną z brązu przypisywano van den Broecke (aukcja Christie’s New York z 29 stycznia 2014 r.). Alabaster był jednym z jego ulubionych materiałów, z których wykonywał zarówno drobne statuetki, jak i większe płaskorzeźby religijne. Charakterystyczne dla tych płaskorzeźb jest to, że trójwymiarowe postacie na pierwszym planie są niemal całkowicie oddzielone od wyrazistej płaskorzeźby tła. Jego technika reliefowa została prawdopodobnie uzyskana głównie dzięki kontaktowi z twórczością Andrei Sansovino i jego ucznia Jacopo Sansovino. W swoich płaskorzeźbach cytował motywy antyczne i włoskie, które widziałby we Włoszech. W swoim ujęciu Jerozolimy na tle Ukrzyżowania z 1562 roku (Muzeum Maksymiliana w Augsburgu) przedstawił zabudowę konkretnego miasta, Florencji. Wykonał różne płaskorzeźby Kalwarii (przedstawienia Ukrzyżowania Chrystusa) z alabastru. Były one prawdopodobnie przeznaczone do prywatnej dewocji w domach mieszkalnych (Muzeum Maksymiliana, Augsburg i Luwr, Paryż). Jego najstarszą alabastrową płaskorzeźbą jest Ukrzyżowanie Chrystusa z 1560 r. (Muzeum Maksymiliana w Augsburgu). Była częścią retabulum van den Broecke, pierwotnie zamówionego w 1560 roku przez Bartholomeusa Maya i jego żonę Sibillę Rembold dla kościoła dominikanów w Augsburgu. Pozostałe części retabulum to Ostatnia Wieczerza, Ofiara Abrahama, Ofiara Melchizedeka i Zmartwychwstanie Chrystusa (wszystkie w Muzeum Maksymiliana w Augsburgu). W Muzeum Maksymiliana znajduje się kolejna alabastrowa płaskorzeźba przedstawiająca Ukrzyżowanie Chrystusa, sygnowana i datowana na rok 1562, która prawdopodobnie została wykonana dla prywatnej rezydencji. Ma swój odpowiednik w Ukrzyżowaniu w Luwrze. Van den Broecke wykonał drugi zestaw płaskorzeźb na rynek niemiecki. Zestaw ten powstał dla kaplicy pałacu w Schwerinie, który został przebudowany przez księcia Meklemburgii Jana Alberta I w latach 1560-1563. Spośród sześciu płaskorzeźb tylko jeden, przedstawiający Podniesienie Miedzianego Węża, jest sygnowany przez van den Broecke. Ze względów stylistycznych cztery inne płaskorzeźby z tej grupy można przypisać van den Broecke. Jednak uwielbienie pasterzy z pewnością nie jest z jego ręki. Trzecia seria siedmiu płaskorzeźb alabastrowych wykonanych przez Willema van den Broecke w latach 1568-1572 zdobi amboną katedry w Lubece. Płaskorzeźby z tej ostatniej serii są ściśle wzorowane na wzorach płaskorzeźb z Augsburga i Schwerina. Stworzył również szereg małych statuetek dla wymagających klientów, którzy docenili stylowe kompozycje i szczegółowe wykonanie ze szlachetnego materiału. Prace te charakteryzują się niezwykłą jakością wykonania, ponieważ alabaster pozwala precyzyjnie nadać formę wyrazowi twarzy, fałdom ubrań i detalom akcesoriów. ogromny. Prace te pokazują wpływ Michała Anioła, a także Giambologna, którego prace mógł widzieć we Włoszech. Przykładami takich rzeźb są Śpiąca nimfa (ok. 1550-1560, Rijksmuseum) i Herkules (w Galerii Daniela Katza). Odnotowano, że artyści wykonywali woskowe portrety, ale obecnie nie przypisuje się mu żadnych dzieł tego rodzaju.Na W ozdobny kartusz tytułowy. Opisane strony świata: SEPTENTRIO., MERIDIES., ORIENS., OCCIDENS. Na SE w treści mapy tekst: „Cum privilegio ¦ decennasi„, w kartuszu tytułowym data:  „1584„. na odwrocie na SE ołówkiem: „Ortelius  ¦1575„.

Znak wodny: tarcza herbowa
Osiedla: wizerunki, sygnatura obrazkowa, kółka
Hydrografia:  jeziora, rzeki
Nazewnictwo: hydrografia, wyspy, prowincje, 2-st osiedla
Ramka: ozdobna, kolorowanaFormat: r: 304×197, p: 308×200, a: 461×266

Kolekcja: Roman Umiastowski