28. REGNUM ¦ BORUSIÆ ¦ GLORIOSIS…

Skala 1:300000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „SCALÆ”, „Milliaria Germanica communia 15 in uno Gradu„, „Milliaria Gallica, quæ et Polonica, sive Horæ itineris.„, „Milliaria Italica, sive Geometrica 60 in uno Gradu„

Miedzioryt kolorowany, Mapa polityczna

Atlas novus terrarum… Opera Johannis Bapt. Homanni Norimbergæ…

Mapa pochodzi z atlasu: Atlas novus terrarum orbis imperia : regna et status exactis tabulis geographicè demonstrans, operâ Iohannis Baptistæ Homanni. 48 ręcznie kolorowanych, dwustronicowych grawerowanych map (po 50 na kartce ze spisem treści). Dodatkowa ilustracja ze stroną tytułową Atlas novus terrarum orbis imperia Homanna po Caspara Luyckenie oraz 13 ręcznie kolorowanych map i tablic autorstwa Tobiasa Conrada Lottera, Matthäusa Albrechta Lottera, Matthäusa Seuttera i Williama Fadena, wszystkie oprócz ostatniej podwójnej strony . (Brak tytułu i dwóch map – Deutschland i Holstein, silne zabrudzenia i zabrudzenia wilgocią, prymitywne naprawy map versos, mapa Mayland dotknięta pleśnią, naprawy marginesów tekstu, prymitywnie naprawione I2 tekstu). wzorzyste wyklejki. Mało znany atlas Homanna zawierający mapę świata i cztery kontynenty. Wśród dodatkowych map są Mappemonde MA Lottera (Augsburg, 1778), która jest zarówno dwustronicowa, jak i składana (zabrudzenie i plamy głównie na marginesie) oraz Carte nouvelle de l’Amerique Angloise (kartusz nieco zawilgocony i podkreślony kolorową kredką ). Mała mapa Ameryki Północnej Faden, Die Vereinigten Staaten von Nord America [1783 lub później], jest przechylana na większą. T.C. Wkład Lottera obejmuje Carte de l’Ocean Pacifique au Nord de l’Equateur (Augsburg, ok. 1781), plan Berlina oraz trzy tablice pokazujące odległości w kilometrach, globusy niebieskie i sfery armilarne. Atlas sprzedawany jak oglądany, nie podlega zwrotowi. Kartusz tytułowy wyjątkowo ozdobny, pokrywający całą powierzchnię Bałtyku, portret Fryderyka III, poza tym wśród ornamentacji napisy: „SUUM CUIQUE”, „MAIESTATE”, „POTENTIA”, w kartuszu koła z nazwami miast i prowincji podlegających rządom Fryderyka III. Fryderyk I (niem. Fryderyk I.) (Koningsberg, 11 lipca 1657 – Berlin, 25 lutego 1713), z rodu Hohenzollernów, był (jako Fryderyk III) elektorem brandenburskim (1688-1713) i księciem Prus unia personalna (Brandenburg-Prusy). Udało mu się podnieść tę ostatnią pozycję do rangi królewskiej i tym samym został pierwszym królem w Prusach (1701-1713). Od 1707 był suwerennym księciem Neuchâtel w unii personalnej. Był także dziadkiem ze strony ojca Fryderyka Wielkiego. Frederik był synem Wielkiego Elektora Frederika Willem i Louise Henriëtte van Nasau, córki Frederika Hendrika van Oranje i Amalii van Solms. Z pierwszego małżeństwa z Elisabeth Henriëtte van Hessen-Kassel (1661-1683) urodziła się córka: Louise Dorothea Sophia (1680-1705), poślubiona w 1700 roku Frederikowi van Hessen-Kassel. Z drugiego małżeństwa w 1684 roku z Sophie Charlotte z Hanoweru urodziło się dwoje dzieci: Frederik August (1685-1686), Frederik Willem (1688-1740). Relacje z ojcem nie układały się dobrze i po niespodziewanej śmierci dwojga jego bracia, pojawiła się plotka, że jego macocha Dorothea Sophie ze Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg planowała go otruć, aby jej synowie mieli szansę zasiąść na tronie. Frederik uciekł z żoną w 1687 r. przez Lipsk, Hanower i Marburg do Kassel Po sześciu miesiącach wrócił, w 1688 r. Został następcą swego zmarłego ojca Schouwburg van Campen Po śmierci bezdzietnego króla Hiszpanii Karola II sytuacja w Europie drastycznie się zmieniła. Kilku książąt zgłosiło roszczenia do hiszpańskiej korony, która ostatecznie spowodowało doprowadzi do wojny o sukcesję hiszpańską (1701-1714). Fryderyk przez lata stał u boku kandydata do hiszpańskiej korony, cesarza Leopolda I Świętego Cesarstwa Rzymskiego, w nadziei uzyskania prawa do nazywania się królem. Dokonał tego w 1701 r., Płacąc dużą sumę pieniędzy cesarzowi austriackiemu i duchowieństwu niemieckiemu. Jednak Fryderyk mógł nazywać się królem tylko w Prusach, ponieważ zachodnia część dawnych Prus była nadal częścią Rzeczypo

Kartusz tytułowy: Atlas Novus Terrarum…

spolitej Obojga Narodów. Tytuł króla Prus można było rozumieć jako roszczenie terytorialne na tym obszarze. Koronacja odbyła się w Koningsbergen, ponieważ Prusy Wschodnie znajdowały się poza Świętym Cesarstwem Rzymskim, w granicach Cesarstwa Fryderyk pozostał „jedynym” elektorem brandenburskim. Koszt ceremonii był oszałamiający. Frederik najpierw koronował siebie, a potem żonę. Filozoficzna Sophia-Charlotte nudziła się podczas ceremonii i skarciła go za wąchanie tytoniu. W 1702 roku bezdzietnie zmarł bratanek Fryderyka, King-Stadtholder Wilhelm III. Wnuk Fryderyka Henryka Orańskiego, rościł sobie tytuł księcia Orańskiego, podobnie jak Johan Willem Friso z Nassau-Dietz, który został mianowany namiestnikiem we Fryzji. Elektor ponownie został przyjęty w teatrze przez burmistrzów Amsterdamu. Sprawa została rozstrzygnięta dopiero w 1732 roku. Do dziś zarówno potomkowie Fryderyka III, jak i Wilhelma IV Orańskiego Nassau mogą nazywać się „księciem Orańskim”. Jego trzecie małżeństwo w 1708 roku było z Sophie Louise z Meklemburgii-Schwerinu (1685-1735). Małżeństwo to zostało zawarte głównie z powodów dynastycznych i pozostało bezdzietne. W zamku Moyland poznał potajemnie Katharinę Ryckers z Emmerik. Kiedy w 1712 r. Urodził się jego wnuk Fryderyk Wielki, miał pępowinę wkomponowaną w medalion. Frederick I był człowiekiem wykształconym i utrzymywał wyrafinowany dwór. Założył Akademię Sztuki i Towarzystwo, które wyrosło na Akademię Nauk. Był także patronem Gottfrieda Wilhelma Leibnitza. Zlecił znaczną rozbudowę, prawie całkowicie nową konstrukcję Berliner Stadtschloss i kazał wznieść różne inne budynki w Berlinie, takie jak Zeughaus (zbrojownia) i Zamek Charlottenburg. Pod jego rządami Berlin nosił przydomek „Ateny nad Szprewą”. Zlecił także budowę kościołów, mostów i zamków w okolicach Berlina i Poczdamu. Kiedy król zmarł w 1713 r., Pozostawił po sobie głównie ogromną górę długów. Pod kartuszem róża wiatrów. M apa wydana z okazji koronacji Fryderyka III na króla Brandenburgii i Prus, zamieszczana w atlasach Homanna wydawanych w Norymberdze w pierwszej połowie XVIII wieku. Na odwrocie na SE napisy: „74”, „49”, na N: „Borussia”

Rzeźba: kopczyki
Osiedla: plany, sygnatura, kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora
Komunikacja: drogi
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, prowincje, 2-st. osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 4′
Ramka: zwykła (mapa obcięta brak pełnych śladów płyty)
Format: r: 486×579, p: -, a: 505×614

Kolekcja: Adam Heymowski