78. POLONIA PARTE OCCIDENTALE, ¦ Descritta,…

Skala 1:2000000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „Scale„, „Miglia 90 d’Italia„, „Leghe 60 di Polonia„. „Leghe 25 di Germania„.

Miedzioryt czarno-biały, mapa ogólnogeograficzna.

Corso Geografico Universale… del Vincenzo Coronelli. In Venetia 1692 A spese dell’ Autore.

M. Coronelli, wenecki kosmograf wydawał w latach 1692-1694 atlas Corso Geografico Universale… , w którym zamieścił mapę Polski w dwóch częściach: POLONIA PARTE ORIENTALE… dal P. Maestro Coronelli…oraz POLONIA PARTE OCCIDENTALE… dal P. Maestro Coronelli…. Coronelli był również autorem słynnych globusów (1688-1704), (z których jeden znajduje się na Zamku Królewskim w Warszawie jako dar Romana Umiastowskiego), franciszkaninem i założycielem pierwszego towarzystwo geograficznego (1680) Academia Cosmografica degli Argonauti. Federico Cornaro był członkiem potężnej weneckiej rodziny Cornaro (Venetian: Cornèr). Jego ojcem był doż Giovanni I. Cornaro, jego wujek biskup Treviso Francesco Cornaro, który został kardynałem Kurii Rzymu w 1596 roku. Federico udał się tam na studia w wieku 17 lat, ale wrócił do Veneto po śmierci wuja w 1598 roku i kontynuował studia na Uniwersytecie w Padwie. Tam założył Accademia dei Ricovrati w 1599 z Galileo Galilei i 24 innymi towarzyszami. Po ukończeniu doktoratu prawniczego Cornaro wrócił do Rzymu i został chierico di camera Clemens VIII. Od 1623 r. Piastował kolejno fotele biskupów w Bergamo, Vicenzy i Padwie, zanim w 1631 r. Został patriarchą swojej rodzinnej Wenecji. Już w 1626 roku został wyniesiony na kardynała przez

Urbana VIII i mianowany kardynałem kapłanem Santa Maria in Traspontina. Później częściej zmieniał swoje kościoły tytułowe. Kardynał został nadany wbrew oporowi Senatu Wenecji, zgodnie z zasadami, zgodnie z którymi synowi Doża nie wolno było objąć urzędu papieskiego. Fale się jednak wygładziły iw 1632 r. Mógł przenieść się do San Pietro di Castello jako patriarcha. Na konklawe w 1644 roku Cornaro prowadził kampanię na rzecz elekcji Innocentego X. W tym samym roku zrezygnował z urzędu patriarchalnego ze względu na napięte stosunki między Wenecją a Rzymem i zacieśnił karierę w kurii. W 1652 r. Został kardynałem biskupem podmiejskiej diecezji Albano. Jego współcześni nie ukrywali swojego celu, jakim było wejście na tron Petriego. Cornaro mieszkał w Palazzo Venezia i wyróżniał się jako silny finansowo mecenas reprezentacyjnych budynków. Jako pochówek rodzinny zamówił Cappella Cornaro od Gian Lorenzo Berniniego w kościele Santa Maria della Vittoria w 1647 roku. Został ukończony rok przed jego śmiercią i został w nim pochowany. Coronelli urodził się jako syn krawca i ukończył praktykę stolarską. W 1665 r. Wstąpił do mniejszości franciszkańskiej i udał się do klasztoru San Nicoletto. W wieku 16 lat opublikował wieczny kalendarz. W Rzymie studiował teologię, matematykę i kosmografię, w 1673 roku uzyskał doktorat z teologii. Następnie został prowincjonalnym zakonem w Wenecji. W 1678 r. Udał się do Parmy i został sekretarzem księcia Ranuccio II Farnese. Stwo rzył dla niego parę globusów o średnicy 175 cm, która nie zachowała się. Od 1681 do 1683 roku wykonał w Paryżu globusy Coronelli, globus ziemi i nieba o średnicy 384 cm dla francuskiego króla Ludwika XIV. Dziś są one własnością Francuskiej Biblioteki Narodowej, przy wejściu do Bibliothèque François-Mitterrand. W 1684 wrócił do Wenecji. W tym roku Coronelli założył pierwsze stowarzyszenie geograficzne na świecie, Accademia cosmografica degli argonauti, któremu przewodniczył  Doge Marcantonio Giustinian. W 1685 roku został kosmografem Republiki Weneckiej. Jego stowarzyszenie liczyło już w 1693 r. 161 członków, w tym króla polskiego Jana III. Sobieskiego. Ponownie udał się do Paryża, aby wspólnie z Jeanem Baptiste Nolinem tworzyć miniaturowe repliki globusów. Najmniejszy miał średnicę 8,5 cm i służył jako kule podróżne, większe można było zdemontować.

Federico Cornaro

Atlante Veneto, tom 1, Wenecja 1696. W 1691 roku opublikował Atlante Veneto w Wenecji, zbiór 200 map ze szczegółowymi opisami w formacie 60 × 40 cm. W latach 1692 i 1694 opublikował swoje główne dzieło geograficzne w dwóch tomach, Corso geografico universale, ó sia la terra divisa nelle sue parti. Składał się z 260 map o wymiarach 40,5 × 51 cm. Od 1696 do 1697 kontynuował Atlante Veneto ze swoim Isolario, który był poświęcony Morzu Śródziemnemu. W 1696 r. Podróżował przez imperium do Londynu. Vincenzo Maria Coronelli stworzył również pierwszą encyklopedię w języku włoskim; Biblioteca universale sacro-profana. Pojawił się w Wenecji, ale pozostał niekompletny. Z pracy pierwotnie utworzonej w 45 tomach zawierających 350 000 słów kluczowych, tylko pierwszych siedem tomów (A-Caque) zawierających 35 000 słów kluczowych zostało opublikowanych. Pierwszy, papież Klemens XI, pojawił się w 1701 roku. dedykowany zespół. Ostatecznie Coronelli osiągnął nakład 40 000 egzemplarzy. Tomy od 700 do 800 stron zostały opublikowane w latach 1701 – 1709 w drukarni weneckiej A. Tivani. Utwór uważany jest za wzór dla francuskich encyklopedystów. Coronelli interesował się także hydrologią. Dlatego opracował plany regulacji Adige, ochrony laguny weneckiej, mostów i kanałów. Uważany jest również za potencjalnego wynalazcę suchego doku. Coronelli wpadł na pomysł ochrony wyspy Pellestrina za pomocą muru wykonanego z kamiennych bloków. Nie widział już budowy „murazzi” pod przewodnictwem architekta Bernardino Zendriniego. Od 1701 do 1704 roku Coronelli był generałem Zakonu Minorytów, ale po opuszczeniu Państwa Kościelnego wbrew papieskim instrukcjom papież Klemens XI. przerwane, jeśli pozwolono mu zachować tytuł przez kolejne trzy lata. Wracając wreszcie do Wenecji, opublikował obok Procuratori di S. Marco (Wenecja 1705), historię tej instytucji od średniowiecza do współczesności, a następnie Cronologia universale (1707), która opisuje najważniejsze wydarzenia od 4000 rpne. Chr. Wtedy 27 z 45 planowanych tomów Teatro della guerra ukazało się między 1706 a 1709 rokiem; zawierały około 2000 tabletek. Gli Ordini religiosi ed equestri, dzieło poświęcone zakonom zakonnym i rycerskim, również pozostało niekompletne. W latach 1707–1715 ukazały się trzy tomy. W 1717 r. Wydał je cesarz Karol VI. wezwał Wiedeń do opracowania planów regulacji Dunaju. Otrzymał tytuł Commissario Perpetuo del Danubio. W 1718 roku Coronelli wrócił do Wenecji, gdzie 9 grudnia 1718 roku zmarł przy swoim biurku. Jego majątek został rozproszony, a Accademia degli Argonauti nie przetrwała długo. Na SW ozdobny kartusz z herbem Polski i Litwy w środku herb z tarczą, nad herbem korona, pod herbem krzyż maltański. Opisane strony świata: Settentrione, Mezzo Giorno, Oriente, Occidente. Na odwrociena NE ręcznie ołówkiem: „Coronelli 1696 ¦ 45 x 60 cms”.

Rzeźba: kopczyki
Osiedla: kółka, sygnatura nieregularna
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagna
Komunikacja: drogi
Nazewnictwo: hydrografia, województwa, prowincje, państwa, 2-st osiedla.
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, w ramce wewnętrznej oznaczone graficznie co 10′.
Ramka: zwykła
Format: r: 606×446, p: 615×454, a: 715×495

Kolekcja: Roman Umiastowski

Nr katalogu CRP: 00339-36834

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)