175. LES ROYAUMES ¦ DE POLOGNE…

Skala 1:3700000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „ECHELLE”, „Lieus communes de Pologne„, „Lieus communes d’Allemagne„, „Milles de Prusse„, „Lieus d’Ukraine„, „Lieus communes de France„

Miedzioryt, kolorowane granice, mapa ogólnogeograficzna.

(Atlas Universal… par Janvier, Bellin, Robert [Gilles], Robert de Vaugondy, Bonne)

Mapa pochodzi prawdopodobnie z paryskiego wydania Atlas Universal. Wydana przez francuskiego geografa i wydawce S. Janviera i kartografa Jacquesa Nicolasa Bellina, rytowana przez J. Lattre’a w Bordeaux. Jacques-Nicolas Bellin, urodzony w 1703 roku w Paryżu, zmarł 21 marca 1772 roku w Wersalu (parafia Saint-Louis), francuski hydrograf kartograf. W 1721 roku Jacques-Nicolas Bellin został mianowany hydrografem Ministerstwa Marynarki Wojennej po utworzeniu francuskiego biura hydrograficznego i składnicy map i planów Marynarki Wojennej. Mianowany inżynierem hydrografu w sierpniu 1741 r. Członek Akademii Morskiej i Royal Society of London. W ciągu 50-letniej kariery narysował mapy kilku głównych dzieł swoich czasów, takich jak Histoire et description générale de la Nouvelle-France de Charlevoix (1744) czy Histoire générale des voyages de l 'abbé Prévost (opublikowane w latach 1746-1759) ). Jest to najczęściej kopiowany kartograf z XVIII wieku. Jego mapy Kanady i francuskich terytoriów Ameryki Północnej (Nowa Francja, Acadia, Luizjana) mają znaczną wartość. Jest to tym bardziej niezwykłe, że Bellin, archetyp kartografa gabinetowego, nigdy nie przybył do Ameryki. Za swoją kartografię rzeki św. Wawrzyńca powierzył nawigatorom odręczne mapy w celu ich poprawienia i wzbogacenia. Za każdym powrotem tych map aktualizował swoją wiedzę 2. Jego kartografia Ameryki Północnej kieruje się dwiema podstawowymi potrzebami: zabezpieczeniem żeglugi na rzece św. Wawrzyńca i przejęciem dla Francji terenów zbadanych przez Francuzów w regionie Wielkich Jezior oraz wzdłuż rzeki Missisipi. Wniósł 994 artykuły do Encyclopédie autorstwa Diderota i D’Alemberta. Znaczna część jego prac jest obecnie przechowywana w Dziale Map i Planów Biblioteki Narodowej Francji, co umożliwia badanie człowieka, twórczości i historii kartografii morskiej. Niektóre dokumenty opracowane przez Jacquesa-Nicolasa Bellina są przechowywane w specjalnych zbiorach i archiwach Bibliothèque et Archives nationales du Québec. Jacques-Nicolas Bellin zmarł 21 marca 1772 roku w Wersalu i został pochowany następnego dnia, 21 marca 1772 roku, w kościele Saint-Louis 4 w Wersalu.

W akcie pochówku jest opisany jako „pierwszy inżynier marynarki wojennej i depozytu planów, królewski cenzor akademii marynarki wojennej i londyńskiego stowarzyszenia królewskiego”. Jego pogrzeb odbył się w obecności jego zięcia Étienne-François Taitbout de la Tour, Jean-François Vaneau, kontrolera Domu Króla i Josepha-Marie-Anne Gros de Besplas, kapelana hrabiego Prowansji. Rigobert Bonne (Raucourt, 6 października 1727 – 2 listopada 1795) był francuskim geografem, inżynierem kartografem i hydrografem, profesorem matematyki, pamiętanym jako jeden z najważniejszych kartografów końca XVIII wieku. Urodzony w  Ardenach w Raucourt 6 października 1727 r.,  Uczył się matematyki bez nauczyciela i został inżynierem w wieku 18 lat. Służył w wojnie we Flandrii, gdzie znalazł się na miejscu Bergen-op-Zoom w 1747 roku. Poświęcił się fizyce, matematyce i geografii i przez piętnaście lat był jednym z najbardziej poszukiwanych nauczycieli w Paryżu. W 1775 zastąpił Giovanniego Rizzi-Zannoniego jako kartograf króla Francji w służbie hydrograficznej Marynarki Wojennej (Dépôt des cartes et Plans de la Marine zostało stworzone na rozkaz króla Ludwika XV w 1720). W tym samym roku 1775 doznał ataku paraliżu, który uniemożliwił mu do końca życia. W swojej oficjalnej pracy Bonne opracował jedne z najbardziej szczegółowych i dokładnych map tamtych czasów. Prace Bonne stanowiły ważny krok w ewolucji idei kartograficznych od prac dekoracyjnych XVII i początku XVIII wieku w kierunku bardziej szczegółowej i praktycznej estetyki. Przedstawienie terenu na mapach Bonne ma wiele stylistycznych podobieństw do map jego poprzednika, Bellina, ale na mapach na ogół brakuje typowych XVIII-wiecznych elementów dekoracyjnych, takich jak ręczne malowanie, wyszukane ozdobne kartusze i róże z wiatry. Bonne skupiła się przede wszystkim na regionach przybrzeżnych, które są wysoko cenione za szczegóły, znaczenie historyczne i estetykę kompleksu. Około 1780 roku precyzyjnie zdefiniował projekcję, która będzie nosiła jego imię: projekcja Bonne. Był m.in. autorem map do prac l’abbé Raynal oraz dla Encyclopédie méthodique de Nicolas Desmarest. W połowie 1795 r. Doznał obrzęku, na który zmarł 2 listopada tego roku. Jego syn, Charles Marie Rigobert Bonne, zwany Chevalier Bonne (25 czerwca 1771 – 23 listopada 1839), kontynuował swoją pracę.Na E pod kartuszem tytułowym teksty: „Le Royaume de Pologne et le Duche…„, „Selon les Observations les plus nouvelles…„. Opisane strony świata: SEPTENT, MIDI, ORIENT, OCCIDENT. Na SE pod ramką ołówkiem: „30 mm”, na odwrocie na NE: „17”, na SE ołówkiem: „1760 ¦ Janvier 1760”.

Rzeźba: kopczyk
Osiedla: Sygnatura 3-stopniowa
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagnasiatka:geograficzna
Odwzorowanie: stożkowe
Nazewnictwo: hydrografia, prowincje, państwa, 3-stopniowo osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 10′
Ramka: zwykła
Format: r: 471×654, p: 486×665, a: 523×720

Kolekcje: Muzeum Polskie w Rapperswilu

Nr katalogu CRP: 00218-11331

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)