237. LA POLOGNE ¦ AVEC LES…

Skala 1:10000000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „Lieues com.nes de France de 25 au Deg.”, „Lines de Pologne de 20 au D.„.

Miedzioryt kolorowany, mapa polityczna.

Atlas universal pour la géographie de Guthrie

Mapa pochodzi z atlasu opracowanego przez W. Guthrie i wydanego przez H. Langlois’a w Paryżu. Płytę rytował A. Blondeau. Mapa przedstawia sytuację porozbiorową Polski. William Guthrie (1708–1770) był szkockim pisarzem i dziennikarzem, obecnie zapamiętanym jako historyk. Syn księdza episkopalnego, urodził się w Brechin, Forfarshire, w 1708 r. Kształcił się na Uniwersytecie Aberdeen, aby zostać nauczycielem parafialnym, ale osiadł w Londynie w 1730 r. I próbował literatury. Po raz pierwszy był zaangażowany w debaty parlamentarne dla Gentleman’s Magazine, a jego raporty zostały poprawione przez

Samuela Johnsona. Stopniowo zyskał reputację pisarza politycznego, aw 1745 roku otrzymał od administracji Pelhama emeryturę w wysokości 200 funtów rocznie. Poprosił o odnowienie emerytury i otrzymał od rządu Bute w 1762 r. Odniesienie do Guthrie’ego z pewnym szacunkiem. Zmarł 9 marca 1770 roku i został pochowany w Marylebone. Pierwszą naukową pracą Guthriego była Historia Anglii od inwazji Juliusza Cezara do 1688, 4 tomy, Londyn. 1744–51; próba oparcia historii na aktach parlamentarnych. W 1763 roku opubli  kował książkę zatytułowaną Complete List of the English Peerage. Pomimo rewizji dokonanej przez arystokratów ta praca jest niedokładna. Około 1764–177 opublikował wraz ze współpracownikami „Ogólną historię świata od stworzenia do współczesności” w dwunastu tomach; zostało to pozytywnie zauważone w The Critical Review, powiedział sam autor. W 1767 ukazała się ogólna historia Szkocji w 10 tomach. Jest to niedokładne, zwłaszcza we wczesnych okresach. Prawdopodobnie jego najbardziej znaną książką była jego gramatyka geograficzna, historyczna i handlowa (1770), która doczekała się wielu wydań i została przetłumaczona na język francuski w 1801 r. Oprócz przekładów z Kwintyliana (1756) i Cycerona (1744–54–55–58), napisał także sentymentalną powieść Przyjaciele w dwóch tomach (1754) i Uwagi o tragedii angielskiej (1757). Eustache-Hyacinthe Langlois (francuska wymowa: [østaʃjasɛ̃t (ə) lɑ̃ɡlwa]; 3 sierpnia 1777 – 29 września 1837) był znanym francuskim malarzem, rysownikiem, rytownikiem i pisarzem. Stał się znany jako „Norman Callot”. Uczył zarówno swoją córkę Espérance Langlois, jak i swojego syna Polyclès Langlois i często pomagali mu przy rysunkach i rycinach. [Henri IV exhumé / Dédié au Roi autorstwa Langlois z obrazu François Gabriela Théodore Basset de Jolimont Sketch of Jean-Antoine Alavoine, architekt , stary przyjaciel Langlois Engraving autorstwa Louisa-Henri Brévière, jego przyjaciela Eustache-Hyacinthe Langlois Eustache-Hyacinthe Langlois urodził się w Pont de l’Arche w Normandii 3 sierpnia 1777 roku. Jego ojciec, André-Girard Langlois, był doradcą król i mistrz leśnictwa. Chociaż wcześnie wykazywał zainteresowanie sztuką, Eustache-Hyacinthe wydawał się skazany na karierę w administracji. Jednak rewolucja francuska wybuchła w 1789 r., A jego ojciec został zmuszony do emigracji, aby uniknąć procesów sądowych. Langlois został uwięziony, ale został zwolniony dzięki interwencji Jacquesa-Charlesa Duponta de l’Eure. W 1793 roku rozpoczął studia artystyczne w École de Mars w Paryżu u malarza Jacquesa-Louisa Davida. W 1794 r. Został wcielony do wojska, ale dzięki pomocy przyjaciół udało mu się odzyskać wolność i ostatecznie zwolnić go od żony Napoleona, Joséphine de Beauharnais. W 1798 roku został uczniem Aniceta Charlesa Gabriela Lemonniera, ale doszło do tarcia między mistrzem a uczniem i wrócił do Davida. W 1806 roku Langlois został zmuszony do powrotu do swojego miejsca urodzenia, Pont-de-l’Arche, żyjąc tam w ukryciu przez następne dziesięć lat. W 1816 r. Przeniósł się do Rouen, dużego miasta jak na ówczesne standardy, gdzie miał nadzieję znaleźć pracę jako artysta, aby utrzymać swoją żonę i siedmioro dzieci. Początkowo mieli bardzo mało pieniędzy i mieszkali w ubogim pokoju w slumsach. Otoczony średniowiecznymi budynkami i ruinami Langlois stał się płodnym twórcą rysunków w stylu gotyckim, przedstawiających nadprzyrodzony świat diabłów i czarowników oparty na starożytnych legendach i upiększony jego wyobraźnią. Udało mu się zarobić na życie ze sprzedaży tych dzieł. Langlois poświęcił się badaniu i ochronie swojego normańskiego dziedzictwa i stopniowo stał się znany ze swoich pism i ilustracji na tematy historyczne. Był aktywnie zaangażowany w prawie wszystkie publikacje w Rouen. W 1824 r. Został członkiem Akademii Rouen i zaczął uczyć młodych studentów sztuki. W 1825 roku był członkiem Society of Antiquaries of Normandy z siedzibą w Caen, członkiem Królewskiej Akademii Nauk, Literatury i Sztuki w Rouen oraz korespondentem Towarzystwa Rolnictwa, Nauki i Sztuki na wydziale literatury i sztuki. W 1827 r. Księżna Berry odwiedziła Rouen i została wyznaczona jako jej przewodnik po zabytkach miasta. Księżniczka była pod wrażeniem jego wiedzy i ducha. Pod jej wpływem w następnym roku objął stanowisko profesora rysunku w miejskiej szkole artystycznej w Rouen. Jego uczniami byli Célestin Nanteuil, Frédéric Legrip i Gustave Flaubert. W 1830 r. Został członkiem Towarzystwa Antiquaries of Scotland, aw 1833 r. Został mianowany prezesem Société d’émulation de Rouen. W 1835 r. Został kawalerem Legii Honorowej. W 1837 r. Został szefem muzeum antyków w Rouen. Zmarł 29 września 1837 r. W wieku 60 lat. Rysunki Langlois przedstawiające kościół św. Herblanda to wszystko, co pozostało z tej starożytnej budowli, która została zniszczona. Jego książka Stalles de la cathédrale de Rouen, opublikowana w 1838 roku, zawierała rysunki wszystkich skąpców znajdujących się na straganach chóru katedry w Rouen w XIX wieku. Podczas bombardowania katedry w kwietniu i czerwcu 1944 r. Podczas II wojny światowej niektóre stragany i miserykord zostały zniszczone, a inne poważnie uszkodzone. Książka Langlois, zilustrowana rysunkami wykonanymi przez jego córkę, stanowi główne źródło informacji o zniszczonych straganach i misericords. Niestety rysunki nie pokazują wszystkich szczegółów. Jednak zapewniają one dokładny obraz sposobu, w jaki skąpe księgi zostały ułożone w XIX wieku. W trudnym okresie Langlois wykonał szkic mebla dla producenta, który obiecał zapłacić 500 franków za szczegółowy rysunek. Po wielu staraniach Langlois zaprezentował ukończone dzieło, ale producent zaoferował za ledwie 300 franków. Langlois wrzucił rysunek do ognia i wyszedł z nienaruszoną dumą i pustą kieszenią. Wolał spalić swoją pracę niż sprzedać ja po zbyt nickiej cenie. Tego typo zachowanie było rzedkie w ówczesnych czysach. Jego doświadczenia z rewolucji i późniejszych wojen napoleońskich, które trwały do 1815 r., wzmocniły chrześcijańskie i antyrewolucyjne przekonania Langloisa, co jest ewidentne w jego twórczości. Według Édouarda Frère’a „był on dobrze nazywany 'Callot Normand’, tytuł usprawiedliwiony obfitością jego duchowych kompozycji i godnością jego charakteru”. Na N poza ramką: „Long. du Méridien de l’Isle de Fer„, na SE poza ramka: „Blondeau Sculp!„, na SW w treści mapy obok legendy: „à la Russiae”, „à la Prusse”, „à l’Empire”, na NE w treści mapy: „Prusse Or. ¦ 1 Dept. Allemand ¦ 2 De la Lithuaniae ¦ 3 Prusse Occidentale. ¦ 4 Députation de la Prusse Occid. ¦ ou District de la Netze. ¦ Prusse Mer. ¦ 5 Posnanie. ¦ 6 Kalisch, ¦ Nle. Prusse Orile. ¦ 7 Varsovie. ¦ 8 Bialystock. ¦ 9 Ploczko.„. Na S poza ramka: „Longit. Est du Meridien de Paris”.

Rzeźba: kopczyki
Osiedla: sygnatura 2-st, kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagna
Siatka: geograficzna
Odwzorowanie: stożkowe
Nazewnictwo: hydrografia, góry, państwa,2-st osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 15′.
Ramka: zwykła
Format: r: 178×212, p: 198×239, a: 229×360

Kolekcja: Tadeusz Szmitkowski

Nr katalogu CRP: 00125-04964

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)