242. Generalkarte ¦ vom ¦ Könogreich…

Skala 1:1000000; podziałki liniowe: „Gemeine Deutsche Meilen 13 auf einen Grad„, „Polnische Meilen von 1200 Warschauer Ellen 13½ auf einen Grad„, „Russische Werste 100 auf einen Grad„

Akwaforta czarno-biala, kolorowane granice, mapa ogólnogeograficzna.

Schneider u. Weiglische Kunst- u. Buchhandlung

Mapa Księstwa Warszawskiego i Prus opracowana na podstawie wydanej w tym samym roku mapie Księstwa Warszawskiego i Prus Wschodnich: „Topographisch-Militärische-Karte vom Vormaligen Neu Ostpreussen oder jetzigen nordlichen Theil def Herzogthums Warschau,…„, opracowanej i wydanej w 13 arkuszach przez J. K. Textora i D. F. Stotzmana. Mapa ta z kolei bala zmniejszeniem 122 arkuszowej mapy Zaboru Pruskiego wykonanej w latach 1795-1800 częściowo na podstawie prac triangulacyjnych przeprowadzonych przez gen. por. von Geusaua i majora von Steina. Johann Christoph Weigel (ur. 15 lipca 1661 r. W Redwitz, † 3 września 1726 r. W Norymberdze) był niemieckim grawerem, marszandem i wydawcą. Johann Christoph Weigel nauczył się miedziorytu od swojego bardziej znanego brata Christopha Weigela starszego. Po różnych stanowiskach, m.in. w Augsburgu, w 1700 r. Uzyskał obywatelstwo Norymbergi. 22 listopada 1700 roku poślubił Barbarę Magdalenę Schwab, córkę maszynistki i matematyka Michaela Schwaba. Od 1705 r. Sklep i mieszkanie rodziny Weigel znajdowały się w Neuen-Gasse przy Spital-Kirchhof. Od 1714 Weigel jest określany w księgach norymberskich jako miedziorytnik i przewodnik po sztuce. Weigel publikował i ilustrował książki znanych autorów i muzyków, takich jak Leonardo da Vinci, Abraham a Sancta Clara, Johann Pachelbel, Amalia Pachelbel, Johann Leonhard Rost, Johann Gabriel Doppelmayr i Johann Gottfried Gregorii. Grawer pracował szczególnie w sposób skrobania i linijki. Podobnie jak jego starszy brat Christoph utrzymywał stosunki zawodowe i rodzinne z cesarskim geografem i kartografem Johannem Baptistem Homannem (1664–1724). Weigel zlecił wydrukowanie niektórych dzieł bibliofilskich ważnych drukarzy norymberskich Johann Ernst Adelbulner i Lorenz Bieling. Na początku XVIII wieku Weigel wydawał książki dla dzieci i młodzieży, literaturę specjalistyczną, nuty i książki artystyczne. Do skarbów bibliofilskich XVIII wieku zalicza się kilka książek zilustrowanych i wydanych przez Weigela, z których część została wznowiona zwłaszcza w XX wieku, jak np. Głupia satyra Centi-Folium Stultorum in Quarto lub Hundred Bound Fools, w Folio (1709) ). Znane są przedstawienia instrumentów barokowych w teatrze muzycznym. Znane ryciny to jego mapy, ilustracje do dwóch ksiąg głupców i przedstawienia instrumentów muzycznych, ołtarz lipskiej Thomaskirche i widok miasta Wiednia (około 1710 r.). Weigel i Gregorii stworzyli jeden z wczesnych niemieckich atlasów szkolnych wraz z publikacją Atlas Portatilis lub Compendieuse Presentation of the Whole World, w małej kosmografii Der Gruenenden Jugend zum Beste… z miedziorytami autorstwa Homanna i Alaina Manessona Malleta. Dzięki szczegółowym objaśnieniom i pomysłowo wykonanym mapom nieba, świata i kontynentów, a także przedstawieniom krajów europejskich w mocnych kolorach, poręczny atlas był odpowiedni zarówno dla uczniów, jak i podróżników. W drugiej części Atlas Portatilis, atlasu Niemiec, Weigel i autor tekstu Gregorii jako szablon wybrali materiał mapy i system sygnatur Adama Friedricha Zürnera. W Ciągłym Atlasie Portatilis Germanicus, opublikowanym po raz pierwszy w 1723 r., Saksoński ekstrakt post-map z widokiem małego miasta na Lipsk i małoformatowymi mapami obszaru Turyngii i Saksonii są oparte na pracy Zürnera. Planowana trzecia część z saksońskimi mapami biurowymi, atlasami kieszonkowymi, które były publikowane w kilku wydaniach, nie została zrealizowana.  Po jego śmierci w 1726 r.  wydawnictwo Weigla  było  początkowo  kontynuowane przez wdowę po nim, która nadal publikowała szereg prac zmarłego męża. Aż do śmierci żony w 1772 r. Syn Christoph Weigel (zm. 1775 r.) Młodszy z powodzeniem publikował utwory  ojca,  ale także zasłynął  dzięki  własnym projektom książkowym,  takim jak  druga część ćwiczeń fortepianowych Johanna Sebastiana Bacha. August Gottlieb Schneider (1745–1815), a później jego zięć Johann Jakob Weinhard zarządzali tradycyjnym wydawnictwem do 1839 r. Niektóre dzieła wydawnictwa Weigel, np. Małoformatowe mapy z dwuczęściowego Atlas Portatilis, były sprzedawane przez sto lat. Adam Gottlieb Schneider (1794 – 1805) był niemieckim koncernem wydawniczym z siedzibą w Norymberdze. Twórczość Schneidera i Weigela wpisuje się w niemiecką tradycję ustanowioną przez Homanna, Seuttera i Lottera. Na SW legenda: „Erklärung der Zeichen”, „Erklärung der Zahlen und Buchstaben”, na SE dokończenie legendy.

Rzeźba: kopczyki
Osiedla: Sygnatura, zarys, kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagna
Nazewnictwo: hydrografia, góry, prowincje, państwa, 4-stopniowo osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 5′
Ramka: zwykła
Format: r: 560×663, a: 584×676

Kolekcja: Tadeusz Szmitkowski

Nr katalogu CRP: 00338-36833

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)