61. ESTATS DES COURONNES ¦ DE DENNEMARK, ¦ SUEDE, ET POLOGNE ¦ sur la Mer Baltique. ¦ Dressés et Dediés ¦ A NOSSEI-GNEURS LES ENFANS ¦ DE FRANCE. ¦ Par leurs tres humble ¦ et tres Obeissant ¦ Serviteur De Fer ¦ Geogrs. de MONSEIGNs. ¦ LE DAUPHIN.
Louis Dauphin de France (1729-1765)
Delisle (De L’Isle) Guillaume (Insulanus) (1675-1726)
Fer Nicolas de (1646-1720)
Loon Herman van (~1649-~1710)
Skala 1:4200000; Skala przybliżona, podziałka liniowa w ramce wewnętrznej: „Echelle de 60. Lieües d’une heure de Chemin”
Miedzioryt czarno-biały, kolorowane granice, mapa ogólnogeograficzna.
L’Atlas curieux ou Monde représenté dans des cartes générales et particu-lières du ciel et de la terre… par N. de Fer. A Paris 1700- (1705) chezL’Auteur.
Arkusz zachodni mapy Europy Środkowo-Północnej (patrz mapa 00323/36818). Autorem mapy jest Nicoles de Fer. De Fer był francuskim kartografem i geografem. Był także grawerem i wydawcą. Jego prace koncentrowały się bardziej na ilości niż na jakości, często występowały błędy geograficzne i były bardziej artystyczne niż dokładne. De Fer był naj młodszym z trzech synów Antoine de Fer, który był również kartografem. Kiedy miał 12 lat, został uczniem paryskiego rytownika Louisa Spirinxa i stworzył swoją pierwszą mapę, Canal du Midi, w wieku 23 lat. Po śmierci ojca w czerwcu 1673 roku jego matka Geneviève początkowo przejęła firma tworząca mapy, która zaczęła podupadać. Przekazała ją i pracownię, zwaną Quai de L’Horloge, Nicolasowi w 1687 r. Ze względu na jej starość. De Fer tak skutecznie udoskonalił firmę, że w 1690 r. Został oficjalnym geografem Louisa, Dauphina z Francji. Dzięki wsparciu hiszpańskich i francuskich rodzin królewskich De Fer został także oficjalnym geografem Filipa V i Ludwika XIV, królów Hiszpanii i Francji, odpowiednio z tego powodu jego mapy stały się propagandą burbońską, popierającą francuskiego króla Ludwika XIV. Jego firma rozkwitła, tworząc plany miast, atlasy, mapy ścienne i ponad 600 map. Wykonał mapy miejsc w Europie i Ameryce Północnej, w tym miejsca w Nowej Hisz panii ufortyfikowane przez Vaubana, kraje nisko i wojnę o sukcesję hiszpańską. W 1698 r. De Fer opublikował mapę Ameryki Północnej, która zawierała przedstawienie budujących tam bobrów w pobliżu wodospadu Niagara. Siedemnaście lat później Herman Moll opublikował mapę, która plagiatowała elementy twórczości de Fer, szczególnie scenę bobra. Stało się znane jako „mapa bobrów”. De Fer został oficjalnym geografem Jego Katolickiej Królewskiej Mości w 1720 r. Dwaj z jego zięciów, Guillaume Danet i Jaques-François Bénard, kontynuowali działalność po śmierci de Fer’a 25 października tego roku, aż do około 1760 r. Herman van Loon był wydawcą atlasów i map pracował w Amsterdamie. Pod kartuszem tytułowym karton z mapą wyspy Ven: „DESCRIPTION DE L’ISLE HUENE” położonej w Cieśninie Sundajskiej (Detroit) należącej do Szwecji. Na mapie wyspy oznaczona podstawowa jednostka miary: „Base de 1063 Toises” zmierzona pod koniec XVI wieku. Na N poza ramką ołówkiem: „No11..”, na NE ręcznie: „130”.
Znak wodny: winne grona i nieczytelny napis
Osiedla: kółka, sygn. obrazkowa
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagna
Odwzorowanie: stożkowe
Siatka: geografichna
Komunikacja: drogi, szlaki wodne
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, prowincje, województwa, 2-st. osiedla
Ramka: zwykła, między ramkami opisane współrzędne geograficzne następujących miejscowości: Wiedeń, Gdańsk, Kraków Warszawa, Paryż, Kopenhaga, Sztokholm, na SE autograf: „H. van Loon Sculp.”
Format: r: 439×353, p: 442×357, a: 537×393
Kolekcja: Tadeusz Szmitkowski
Nr katalogu CRP: 00533-36818 (00533-11866 / 00323/36818)
ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)