98. Die ¦ Oder-Neisse-Grenze ¦ Die…

Skala 1:2500000

Offset współczesny, mapa polityczna

Schweizer Illustrierte

Tekst opisujący treść mapy, legenda opisująca oznaczenia informacji o sytuacji militarnej terenu objętego mapa: „Zeichenerklärung”, na SE karton z planem Berlina. Schweizer Illustrierte to tygodnik wydawany dla szwajcarskiej firmy medialnej Ringier Axel Springer Szwajcaria. Magazyn ma certyfikowaną przez  WEMF edycję 130 842 (poprzedni rok 135 636) sprzedanych lub 145 747 (poprzedni rok 155 516) egzemplarzy i ma zasięg 580 000 (poprzedni rok 592 „000) czytelników najczęściej czytanych gazet tabloidowych w Szwajcarii. Od września 2011 r. Stefan Regez był redaktorem naczelnym i. zastąpił Nik Niethammer. Regez jest stałym redaktorem naczelnym od połowy 2012 r. I współredaktorem naczelnym Wernera De Scheppera od połowy marca 2015 r. Schweizer Illustrierte została założona w 1911 roku pod nazwą Schweizer Illustrierte Zeitung (SIZ). Od wydania nr 37 z 6 września 1965 r. Nosi nazwę Swiss Illustrated. We wczesnych latach kwestie historyczne i polityczne były bardziej obecne niż dziś, kiedy należy je zaliczyć do prasy tęczowej. Zmiana z chorej, przynoszącej straty tygodnika na odnoszący sukcesy magazyn o ludziach miała miejsce w latach 90. pod kierownictwem ówczesnego redaktora naczelnego Petera Rothenbühlera. Od 21 sierpnia 2015 r. Schweizer Illustrierte pojawił się w nieco nowym wydaniu iz rozszerzoną ofertą redakcyjną w piątek. L’illustré jest odpowiednikiem francuskojęzycznej Szwajcarii od 1921 roku. L’Illustré to szwajcarski magazyn utworzony w 1920 roku, opublikowany w Lozannie i należący do grupy prasowej Ringier. Illustrated obejmuje szwajcarskie i międzynarodowe wiadomości, a także celebrytów. Gianni Haver, „The Illustrated Press in Switzerland: 1893–1945”, na zdjęciu w prasie: Zastosowania i praktyki, Éditions Antipodes, Lozanna, s. 39–65, 2009. Gianni Haver i Valérie Rolle, „Wycofanie pierwszej strony z pola wiadomości politycznych: Le Case de L’Illustré (1949–1959)”, w Karine Taveaux-Grandpierre i Joëlle Beurier (reż.), Fotoreportaż lat 1930 do dziś, PUR, Rennes, s. 47–58, 2014. Ringier Axel Springer Schweiz AG jest największym wydawcą czasopism w Szwajcarii. Spółka joint venture między Ringier AG i Axel Springer Schweiz AG, założona w 2016 roku, produkuje ponad 30 tytułów i 840 numerów rocznie i dociera do 3,7 miliona czytelników tygodniowo. Firma zatrudnia około 550 osób w dwóch lokalizacjach w Zurychu i Lozannie. Ringier Axel Springer Szwajcaria publikuje wiele gazet i czasopism, w tym powiązane produkty online i mobilne (platformy informacyjne, e-magazyny, aplikacje). Granica Odra-Nysa, dziś granica polsko-niemiecka, biegnie wzdłuż Odry do ujścia Nysy Lausitzer, a następnie podąża za nią do granicy z Czechami. W najbardziej wysuniętej na północ części biegnie przez obszary wiejskie; na dalekiej północy dzieli wyspę Uznam. Granica ma długość 460,4 km. Z tego długość odcinka lądowego granicy wynosi 51,1 km, długość odcinka wodnego na rzekach i kanałach wynosi 389,8 km, wewnętrzne wody morskie 19,5 km, a długość na wodach terytorialnych Morza Bałtyckiego wynosi sześć mil morskich (11,1 km). Jeszcze przed decyzją aliantów o granicach Polski w umowie poczdamskiej z 2 sierpnia 1945 r. Związek Radziecki przeszedł pod administrację polską na terytorium Niemiec na wschód od Odry i Nysy Łużyckiej (z wyjątkiem obszaru Królewca). Rządy Wielkiej Brytanii i USA zaprotestowały przeciwko tej jednostronnej decyzji. W decyzjach poczdamskich szefowie trzech sojuszników ostatecznie zgodzili się, że państwo polskie powinno zarządzać tymi obszarami, i postanowili, że ostateczne ustalenie zachodniej granicy Polski powinno nastąpić jedynie w nadchodzącym porozumieniu pokojowym. Pod tym względem obszary te nie powinny być uważane za część strefy okupowanej przez ZSRR. Miało to objąć około jednej czwartej terytorium Niemiec w granicach z 1937 r. Pod tymczasową administracją polską lub sowiecką. W rzeczywistości obszary te zostały trwale oddzielone od poprzedniego terytorium Niemiec. W tym momencie rozpoczął się już lot i wysiedlenie Niemców z Europy Środkowej i Wschodniej. Fakt, że Polska objęła tereny wschodnie Niemiec pod administracją polską w obszarze eksmisji, został zaakceptowany przez zachodnich aliantów. Do 1950 r. Około 90 procent ludności Niemiec na tych obszarach zostało dotkniętych. W latach 1945–1949 sowiecka strefa okupowana Niemiec znajdowała się na zachód od tej nowej granicy, a od 1949 do 1990 r. NRD. Niedługo po powstaniu rządy Polski i NRD podpisały umowę z Görlitz z 6 lipca 1950 r., W której uznano linię Odra-Nysa za ostateczną „polsko-niemiecką granicę państwową”. W języku urzędo-wym nazywało się to „Pokojową granicą Odry i Nysy”, choć Szczecin i Świnoujście leżą na zachód od Odry lub głównego ramienia Odry – świń. Republika Federalna Niemiec, również założona w 1949 r., Uznała linię Odry-Nysy w traktacie warszawskim 7 grudnia 1970 r., Z zastrzeżeniem zmiany w ramach porozumienia pokojowego, za de facto „nienaruszalną” zachodnią granicę PRL. Od 3 października 1990 r. Granica Odra-Nysa jest wschodnią granicą zjednoczonych Niemiec. Przebieg granicy nie zmienił się po 1951 r.

Rzeźba: kreski Lehmana
Osiedla: plany, 4-st. kółka
Hydrografia: rzeki
Komunikacja: koleje, szlaki wodne
Nazewnictwo: makroregiony, hydrografia, państwa, prowincje, 3-st. osiedla
Ramka: zwykła
Format arkusza: 562×374

Kolekcja: Muzeum Polskie w Rapperswilu

Nr katalogu CRP: 00117-04956

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)