205. CARTE NOUVELLE ¦ DE LA…

205. CARTE NOUVELLE ¦ DE LA POLOGNE ¦ Avant son demem-brement ¦ dirigée par Mr. Philippe ¦ Censeur Royal, et Professeur d’historie; ¦ de l’Aca dé-mie Royalle des Sciences ¦ et belles-lettres d’Angers.

205.	CARTE NOUVELLE ¦ DE LA POLOGNE ¦ Avant son demem-brement ¦ dirigée par Mr. Philippe ¦ Censeur Royal, et Professeur d’historie; ¦ de l’Aca dé-mie Royalle des Sciences ¦ et belles-lettres d’Angers.
Paryż 1787 (1767)

Moithey Maurille Antoine (1732-1810)
Philippe De Pretot (Prétot) Etienne Andre (1708-1787)
Vallet Guillame (1645-1704)

00454-36949-b 00454-36949-a

Skala 1:10000000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „Echelles„, „Lieues communes de Pologne.„, „Lieues communes l’Allemagne

Miedzioryt czarno-biały, mapa ogólnogeograficzna.

Atlas Universal pour l’étude de la Géographie… par Philippe Prétot. Paris [1787].

Przeróbka mapy Beauplana opracowana przez M. A. Moithey i rytowyna przez J. E. J. Vallet’a ukazała się w atlasie P. Philippe. W roku 1787 ukazały się 2 atlasy tego wydawcy. Antoine Moithey Maurille Wydawca i sprzedawca map geograficznych; Księgarz. – Inżynier geograf króla i profesor matematyki na kartach księcia i księżniczki Conti. Autor planów, map, książek ilustrowanych i atlasów, które sam publikował i czasami rozprowadzał od co najmniej 1776 do 1792. Autor w szczególności „Hydrographic Dictionary of France …” (wyd. 1, Autor, 1787; przedruk, Paryż, Blanchon, 1803) oraz serii „Badań historycznych” dotyczących miast Francji (Angers, Orlean, Reims, 1775-1776). Kwalifikuje się jako księgarz w latach 1791-1792. Zmarł w Paryżu 21 Frimaire Roku XIV (12 grudnia 1805, Arch. De Paris). Étienne André Philippe, znany jako Philippe de Prétot, urodzony około 1710 r. W Paryżu, gdzie zmarł 6 marca 1787 r., Jest francuskim geografem. Syn Etienne Philippe, mistrz emerytury, który sam był autorem przeprosin za mowę żałobną Ludwika XIV przez Ojca Porée i tłumaczenia kilku Harangues autorstwa Cycerona, Philippe de Prétot konsekrował, podobnie jak jego ojciec, swoje życie nauczycielskie i otworzył prywatne lekcje historii i geografii, które zakończyły się sukcesem. Mianowany Królewskim Cenzorem, skomponował i częściowo kierował Kursem Studiów Szkoły Wojskowej. Był również odpowiedzialny za nadzorowanie przedruku klasycznych dzieł łacińskich, wydanych przez Antoine-Urbaina Cousteliera, aw latach 1747-1755 opublikował Dzieła Catullusa, Tibullusa, Properce, Salluste, Virgile, Horace, Juvénal, Perse, Phèdre, Lucrèce , Velléius Paterculus, Eutrope et Térence, któremu towarzyszyły notatki wyjaśniające i erudycyjne przedmowy. Philippe wydał także wydania Amusemens du cœur et de esprit, 1741-1745, 15 tomów. in-12 and the Recueil du Parnasse, or New choice of fugitive pieces, 1743, 4 vol. w-12. Philippe był członkiem Akademii w Rouen i Angers. Na mapie opisany jest południk zerowy za czasów Mikołaja Kopernika: « Meridien de Cracovie » 38°E. Południk krakowski to zapomniany, wielki obiekt geograficzny i astronomiczny, podobny do południka Greenwich czy Paryża.  Po raz pierwszy południk krakowski pojawia się w 1379 roku w tablicach astronomicznych stworzonych na Uniwersytecie Jagiellońskim jako przeliczenie słynnych tablic alfontynian; wkrótce powstało wiele oryginalnych tablic astronomicznych obliczanych na południku krakowskim. Został wykorzystany w jednym z najsłynniejszych dzieł naukowych w historii – „De revolutionibus orbium coelestium” Mikołaja Kopernikua z 1543 roku – jako podstawowy południk do jego obliczeń astronomicznych. Południk krakowski pojawia się także na niektórych mapach Królestwa Polskiego, jak np. opisywana mapa czy plan miasta Krakowa z 1836 roku sporządzony przez Teofila Zebrawskiego. Formalnie ustalony został przez Jana Śniadeckiego, wielkiego astronoma i geografa, który w 1792 roku założył w Krakowie pierwsze obserwatorium astronomiczne, przez które przebiega krakowski południk zerowy. Od tego momentu południk krakowski jest używany przez prawie 150 lat w astronomii, kartografii. Od 2012 roku geodezyjna akcja edukacyjna „Honorowy Południk Krakowa” walczy o przywrócenie tego południka, przywrócenie wiedzy o jego wielkiej historii i uczynienie z niego wspaniałej atrakcji turystycznej. Meridian biegnie przez centrum dawnego budynku obserwatorium astronomicznego w ogrodzie botanicznym w Krakowie. Przebiega przez bardzo charakterystyczną kolumnę w murze ogrodu od strony ul. Kopernika. Opisane strony świata: NORD ou Septentrion, EST ou Orient, OUEST ou Occident, SUD….Na NE poza ramką numer strony: „Nº 75„, na SE poza ramką: „J. E. J. Vallet Sculp.„, „Moithey Ing. del.„. Na E opisy zniekształceń siatki geograficznej i stref klimatycznych: „Degrés et Minutes de Latitude,„, „49.1.„, „51.53.„, „54.29.„, „56.37.„, „Longueur des Jours,„, „16. heures„, „16½„, „17.„, „17.½„, „Longueur des Nuits,„, „8, heures„, „7,½„, „7,„, „6,½ heures„, „Climats .”, „VIIIe.”, „IXe.”, „Xe.”, „XIe.”, „Climats.”.

Rzeźba: kopczyki
Osiedla: sygnatura nieregularna
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagna
Siatka: geograficzna
Odwzorowanie: stożkowe
Nazewnictwo: regiony, góry, hydrografia, państwa, prowincje, 2-st. osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, podział graficzny w ramce wewnętrznej co 10′.
Ramka: zwykła
Format: r: 270×373, p: ?x425, a: 283×435

Kolekcja: Tadeusz Szmitkowski

Nr katalogu CRP: 00454-36949

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)