249. A Map of the ¦…

Skala 1:2600000; skala przybliżona, podziałka liniowa: „English Miles 69½ to a Degree„.

Miedzioryt, kolorowany, mapa polityczna

General Atlas… Londyn 1816

Mapa opracowana przez W. Fadena, angielskiego wydawcę i kartografa, nadwornego geografa królewskiego, na podstawie 24 arkuszowej mapy Polski Rizzi-Zannoniego wydanej w 1772 roku na polecenie Króla Polskiego i mapy W. Coxa wydanej w 1790 roku oraz manuskryptu pułkownika barona Rosena dotyczacego ziem polskich. Wydawnictwo Fadena miesciło się na rogu Caring Cross i St. Martin, i jako sukcesja po T. Jefferysie, jednymz najwybitniejszych angielskich geografów i wydawców nosilo nazwe Jefferys & Faden. William Coxe FRS (17 marca 1748 – 8 czerwca 1828) był angielskim historykiem i księdzem, który służył jako towarzysz podróży i wychowawca szlachty od 1771 do 1786. Napisał liczne dzieła historyczne i kroniki podróży. Wyświęcony na diakona w 1771 r., Służył jako rektor, a następnie archidiakon Bemerton koło Salisbury od 1786 r. Do śmierci. William Coxe urodził się 17 marca 1748 r. Na Dover Street, Piccadilly w Londynie, jako najstarszy syn Williama Coxe (ok. 1710 – 1760), lekarza z królewskiej rodziny oraz jego żony Marty, córki Paula D’Arandy. Był starszym bratem pisarza i poety Petera Coxe (ok. 1753–1844), który napisał wiersz „Dzień towarzyski”. Po śmierci ojca w 1760 roku jego matka poślubiła  Johna Christophera Smitha,  który  był  urzędnikiem Handla.  Kształcił się w Marylebone Grammar School (1753–54), a następnie w Eton College (1754–64). Coxe zapisał się do King’s College w Cambridge w Wielkanoc 1765 r. Tytuł licencjata uzyskał w 1769 r., A tytuł magistra w 1772 r. Od 1768 do 1771 r. był członkiem King’s College. Coxe został wyświęcony na diakona w Londynie 21 grudnia 1771 r., A na kapłana 15 marca 1772 r. Coxe podróżował po całej Europie jako nauczyciel i towarzysz podróży dla różnych szlachciców i dżentelmenów, w tym Lorda Herberta, syna hrabiego Pembroke; i Samuel Whitbread z rodziny piwowarów. Napisał niezwykłe i szczegółowe relacje ze swoich podróży z  Lordem  Herbertem po Alpach Szwajcarskich i Francuskich, które następnie zostały opublikowane. W 1786 został mianowany wikariuszem Kingston upon Thames, aw 1788 proboszczem Fugglestone St Peter-with-Bemerton w Wiltshire. Pełnił również probostwo w Stourton, Wiltshire od 1801 do 1811 oraz w Fovant od 1811 do śmierci. W 1791 r. Został prebendarzem Salisbury, aw 1804 r. Archidiakonem z Wilts aż do śmierci 24 lata później w wieku 80 lat. Zmarł 8 czerwca 1828 r. W Bemerton i został pochowany w prezbiterium kościoła św. Piotra w Fugglestone St. Peter. . W 1803 roku Coxe poślubił Eleanorę, córkę Williama Shairpa, konsula generalnego Rosji i wdowę po Thomasie Yeldhamie z Petersburga. William Faden (1749–1836) był angielskim kartografem i królewskim geografem króla Jerzego III. Był grawerem, wydawcą i redaktorem czasopism. Tytuł „geografa króla” został nadany różnym ludziom w XVIII wieku, w tym Johnowi Senexowi, Hermanowi Mollowi, Emmanuelowi Bowenowi i Thomasowi Jeffreysowi. Wszyscy ci ludzie, łącznie z Williamem Fadenem, byli rytownikami i wydawcami, a nie uczonymi czy akademikami. Ich zadaniem było wykonanie map dla korony i parlamentu. William Faden urodził się jako syn londyńskiego drukarza Willama Faden seniora (1711–1783), który był pochodzenia szkockiego (pierwotnie MacFaden). On sam wydrukował atlas północnoamerykański w 1777 r. I stał się on najważniejszym atlasem przedstawiającym bitwy amerykańskiej wojny o niepodległość. W atlasie znajduje się 29 map zawierających szczegółowe mapy bitewne narysowane przez naocznych świadków. William został pochowany na cmentarzu św.Mikołaja w Shepperton w dzielnicy Spelthorne w Surrey w Anglii w 1836 roku. William Faden był także redaktorem „The Public Ledger” lub „The Daily Register” w Londynie. Lista angielskich map hrabstw, które wydrukował William Faden, znajduje się również w jednej z jego  biografii. Baron Leutnantgeneral Alexander Von Rosen odegrał kluczową rolę w rozpoczęciu katastrofalnej wojny z Rosją w 1741 r. Taka polityka była typowa dla „Partii Kapeluszów”, która szukała zemsty na Rosji za porażkę Szwecji w Wielkiej Wojnie Północnej (1700-1721), w przeciwieństwie do „ Caps Party ”, który opowiadał się za pewnego rodzaju przyjaźnią z Rosjanami, akceptując tym samym, że Szwecja nie jest już wiodącą potęgą w Europie Północnej. W 1747 r., Pomimo klęski spowodowanej jego złymi radami w wojnie rosyjsko-szwedzkiej (1741-1743), von Rosenowi udało się przekonać przyjaciół z Rådet (rady) do mianowania go generalnym gubernatorem Finlandii. Utrzymał ten zarzut do 1751 roku, kiedy parlament odwołał jego przydział. W 1751 r., Podczas koronacji Adolfa Fredrika z Holstein-Gottorp na króla Szwecji, von Rosen został hrabią. Jako członek gabinetu odpowiadał za wyposażenie szwedzkich wojsk. Jak twierdzi szwedzki historyk Säve, odważny i bardzo waleczny żołnierz stał się już wtedy prawdziwym biurokratą. Zarówno Fersen, jak i Sprengtpor ten opisują von Rosena jako człowieka, który najmniej bagatele traktował jako przedmiot żywotnego zainteresowania Szwecji. Miał opinię sztywnego i zdystansowanego w stosunku do

generałów pod jego dowództwem, nie ufając im wcale. Współpraca z takim dowódcą musiała być raczej trudna. Wkrótce po wyjeździe feldmarszałka Ungern-Sternberga 20 grudnia 1757 r. Generał von Rosen objął dowództwo szwedzkiej armii polowej działającej na Pomorzu. Ten nowy naczelny dowódca był o rok starszy od poprzedniego i miał już 69 lat. Działania na Pomorzu w 1758 r. Zaczęły się jako koszmar. Zima była tak surowa, że nad cieśniną oddzielającą wyspę Rugię od Pomorza Zachodniego utworzył się gruby lód, przez co małe szwedzkie siły (2000 ludzi z 20 działami polowymi) okupujące wyspę były bardzo narażone na niebezpieczeństwo. Ciągle musieli kruszyć lód między Rugią a kontynentem, aby uniemożliwić przejście Prusów. Do 19 stycznia na murach Stralsundu zamontowano około 400 dział, ponieważ von Rosen spodziewał się ataku pruskiego. Rzeczywiście, do 20 stycznia 1758 roku Prusacy całkowicie otoczyli Stralsund od strony lądu. 26 stycznia von Rosen wysłał partię, która miała zbadać pozycje pruskie. Była to jedyna próba, jaką podjął podczas blokady pruskiej, która trwała do 18 czerwca. W tym okresie von Rosen zadowalał się nadzorowaniem wzmocnień obrony Stralsundu. 18 czerwca wojska pruskie zostały wezwane do zajęcia się rosyjską inwazją na Brandenburgię pod dowództwem Fermora. 27 czerwca von Rosen, który uważał, że ta wojna nie jest dla niego, wysłał list z prośbą o zwolnienie z dowództwa. Wyjaśnił, że jest zbyt chory i zbyt zmęczony, by móc dowodzić szwedzką armią polową. 4 lipca Rådet (rada) upoważniła go do rezygnacji z jego obowiązków. 22 lipca von Rosen opuścił Stralsund. 27 lipca dowództwo armii polowej objął generał broni hrabia Gustaf David Hamilton, najstarszy szwedzki generał na Pomorzu, zgodnie ze szwedzkim systemem starszeństwa. Po odejściu z dowództwa von Rosen udał się do uzdrowiska, aby „wziąć wody”. Było to wówczas bardzo modne zarówno wśród wyższej i niższej szlachty w Szwecji. W 1765 r., Po utracie władzy przez „Partię Kapeluszową”, von Rosen wyjechał. W 1769 r. Von Rosen został wspominany, gdy „Partia Kapeluszy” ponownie doszła do władzy. Jednak odmówił ze względu na swój zaawansowany wiek. Zmarł w tym samym roku w Sztokholmie. Pod tytułem legenda kolorow granic: „Russia (zielony), Prussia (rozowy), Austria (zolty), Kingdom of Poland (czerwony). Na SW karton: „Warszawa Warsaw„, na W i E od planu warszawy tekst opisujacy okolicznosci powstania mapy. Między ramkami na SW tekst: „Longitude East of Londyn„. Na odwrocie na NE: „23”, ołówkiem: „M brak”, na SE: „Faden 1816”

Rzeźba: kopczyki
Osiedla: plany, 2-st kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora, bagna
Komunikacja: koleje
Współrzędne geografichne: opisane między ramkani co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 10′
Ramka: zwykła
Format: r:533×606, p: 548×630, a: 596×801

Kolekcja: Roman Umiastowski

Nr katalogu CRP: 00062-04679

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)