55. DUCHÉ ¦ SLÉSIE, ¦ ET…

Skala 1:3000000; Skala przybliżona, podziałki liniowe: „Milles Géographiques, de 60 au Degré„, „Lieues Communes de France, de 25 au Degré„, „Lieues Communes de Pologne, de 20 au Degré„, „Milles Communs de Silesie de 17 au Degré„, „Milles Communs d’Allemagne de 15 au Degré„, „Milles de Silesie, de Saxe, de Bohême et de Hongrie, de 12 au D.„

Miedzioryt czarno-biały, mapa przeglądowa.

– Atlas portatif pour servir à l’intelligence des auteurs classiques. Par Grenet – Rigobert Bonne Paris (1779-1788)

– Atlas Encyclopediae…

– Atlas de toutes les parties connues du globe terrestre… Par Rigobert Bonne.

[Génève 1780 J. L. Pellet].

Mapa wyrytowana przez francuskiego rytownika Andre współpracującego między innymi z inżynierem i hydrografem paryskim R. M. Bonne i zamieszczona w Atlasie R. M. Bonne wydanym przez J. L. Pelleta w Genewie. Rigobert Bonne, Inżynier. – Geograf. – Hydrograf. – Znany z projekcji noszącej jego imię i która zastąpi odwzorowanie Cassiniego na mapie Francji. Pierwszy inżynier geograf i magister matematyki. W 1775 roku inżynier hydrograf Marynarki Wojennej. Przeszedł na emeryturę wbrew swojej woli w 1789 roku. Współpracował z North American Neptune. Bonne był francuskim kartografem, powszechnie uważanym za jednego z najważniejszych kartografów końca XVIII wieku. W 1773 r. Bonne zastąpił Jacquesa Nicolasa Bellina jako Królewski Kartograf we Francji na stanowisku Hydrografa w Depôt de la Marine. Pracując w swoim oficjalnym charakterze, Bonne opracował jedne z najbardziej szczegółowych i dokładnych map tego okresu. Praca Bonne stanowi ważny krok w ewolucji ideologii kartograficznej od prac dekoracyjnych XVII i początku XVIII wieku w kierunku bardziej szczegółowej i praktycznej estetyki. Jeśli chodzi o renderowanie map terenu, mapy Bonne wykazują wiele podobieństw stylistycznych do map jego poprzednika, Bellina. Jednak mapy Bonne generalnie porzucają takie powszechne elementy dekoracyjne z XVIII wieku, takie jak ręczne barwienie, wyszukane ozdobne  kartusze i róże kompasu.  . Andrew Lawrence (1708/10 – 8 lipca 1747), znany również jako André Laurent, był angielskim grawerem, pracującym w Paryżu. Urodził się w Londynie jako nieślubny syn Andrew Lawrence’a, aptekarza w Pall Mall w Londynie. Edukacja Lawrence’a obejmowała malarstwo, rysunek, języki i muzykę, grę na skrzypcach i flecie. Jego ojciec zamierzał zostać lekarzem i w testamencie dostarczał 18 funtów rocznie na utrzymanie syna. Jednak po śmierci ojca Lawrence’a dostał się pod wpływ Riario, czeladnika jego ojca, który skłonił go do eksperymentowania z przemianą metali nieszlachetnych w złoto. Stracił fortunę i opuścił Anglię. Lawrence wyjechał do Paryża, gdzie studiował grawerowanie pod kierunkiem Jacquesa-Philippe’a Le Basa, który zatrudniał go do wytrawiania płyt za niewielką pensję trzydziestu su dziennie. Wśród nich są siły Halte d’Officiers, Les Sangliers i Halte de Cavalerie po Philips Wouwerman, Le Soir po Nicolaes Pieterszoon Berchem i Le Courrier de Flandres po Both, które zostały ukończone, ale nie zawsze ulepszone, przez Le Bas. Wytrawił płyty, które zostały wykonane przez Jeana Audrana. Jednym z nich był La Moisson po Wouwerman. Wykonał ponad trzydzieści prac, z których Saul konsultujący się z Czarownicą z Endor, po Salvatorze Rosie, został w całości przez niego wyryty. Podobnie wytrawił Les Adieux po Wouwerman, Le pasteur galant po Boucher, La Conversation, L’Hiver i Le Joueur de Quilles po Teniers, a także po Wouwerman The Death of the Stag, który ukończył Thomas Major. Lawrence został wezwany do złożenia podania do Académie royale de  peinture et de  sculpture w Paryżu, ale nie chciał ogłosić się katoli-kiem. Aby uniknąć, jako protestant, przejęcia jego mienia po jego śmierci, sprzedał swoje rzeczy Pierre’owi Soubeyranowi na kilka dni przed śmiercią, aby spłacić swoje długi. Zmarł w Paryżu 8 lipca 1747 r. W ramionach Mikołaja Blakeya i został pochowany na składzie drewna na zewnątrz Porte Saint-Antoine, wówczas zwykłego miejsca pochówku heretyków. Jego miedziane płyty zostały zakupione przez Thomasa Majora i przewiezione do Anglii w 1753 roku. Major pozostawił w rękopisie wspomnienie Lawrence’a, napisane w 1785 roku. Thomas Major był rytownikiem, rytownikiem, drukarzem i sprzedawcą map. Udał się do Paryża w 1745 roku i był więziony w Bastylii przez trzy miesiące pod koniec 1746 roku jako odwet za Francuzów uwięzionych po Culloden. Po powrocie do Anglii dał się poznać jako grafik i wystawiał w Wolnym Stowarzyszeniu Artystów w 1762 r., aw 1770 r. został wybrany do Akademii Królewskiej. Został mianowany rytownikiem pieczęci Jerzego III i rytownikiem urzędu skarbowego. Po jego śmierci jego ryciny i tablice były sprzedawane na aukcjach; ich wolumen i zainteresowanie nimi były spore, a aukcja trwała sześć dni. Jean Léonard Pellet prowadził księgarnię drukarską jako drukarz republiki (miasta) i akademii genewskiej (1778-1794). – syn drukarza-księgarza również pochodzącego z Genewy Pierre’a Pelleta (1697-1771), którego następcą został we wrześniu 1769 r. Obywatelstwo genewskie otrzymał 23 kwietnia 1770 r. Zostaje drukarzem Republiki Genewskiej na mocy decyzji rady miejskiej z 20 stycznia 1778 roku, bracia Tournes zrezygnowali z tego tytułu 13 grudnia. 1777. Usunięty z tego urzędu przez Tymczasowe Komitety Administracyjne i Bezpieczeństwa 18 stycznia 1794 r. Nadal służył w 1803 r. Na N poza ramką tekst: „Longitude du Méridien de l’Islefe Fer.”, na S pod ramka: „Longitude du Méridien de Paris.”, na SE ołówkiem: „25-„, na SW pod ramka: „André sculp.„. Na NE poza ramką numer strony: „67„

Znak wodny: słabo czytelny
Ramka: zwykła
Rzeźba: łańcuchy kopczyków
Hydrografia: rzeki, jeziora
Osiedla: sygnatura nieregularna
Odwzorowanie: stożkowe
Siatka: geograficzna
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, księstwa, prowincje, 3-st osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane, co 1°, oznaczone graficznie, co 6′
Format: r: 343×234, p: 362×251, a: 465×317

Kolekcja: Muzeum Polskie w Rappeswilu

Nr katalogu CRP: 00214/11327

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)