46. LI PALATINATI ¦ DI ¦ MINSK, MSCISLAW, ¦ POLOK, E WI-TEBSK ¦ NELLA LITTUANIA. ¦ Tratta dall’ Atlante Polacco ¦ del sigr. Rizzi Zannoni. ¦ VENEZIA 1781 ¦ Presso Antonio Zatta ¦ Con Privilegio dell’Eccmo. Senato
Pitteri Giovanni Marco (1702-1786)
Rizzi-Zannoni Antonio Jan (Giovanni, Baptista) (1736-1814)
Zatta Antonio (1757-1797)
Zuliani G. (1746-1792)
Skala 1:1200000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „Miglia comuni di Germania, e di Polonia da 15 al Grado„, „Miglia comuni d’Italia da 60 al Grado„.
Miedzioryt kolorowany, mapa przeglądowa.
Atlante novissimo, illustrato ad accresciuto sulle osservazioni e scoperte fatte dai piu’ celebri e piu’ recenti geografi. Vol. I-II. Venezia 1779-1782 presso A. Zatta.
Giovanni Marco Pitteri |
Mapa powiatów: Mińskiego, Mścisławskiego, Połockiego i Witebskiego wykonana przez weneckiego grawera G. Pitteriego przy współpracy G. Zulianiego na zamówienie A Zatta na podstawie mapy Polski Rizzi Zannoniego i zamieszczona w Atlante novissimo… A. Zatta wydawanym przez tego słynnego weneckiego wydawcę w latach 1779-1782.
Rizzi Zannoni |
Giovanni Antonio Rizzi Zannoni, urodzony w Padwie studiował astronomię i miernictwo. Doskonały kartograf włoski, geograf króla Sycylii. Członek Akademii Nauk w Getyndze. Poza mapą Polski opracował pierwszą nowoczesną mapę Neapolu w 1769 r. i szereg atlasów. Brał udział przy wytyczaniu granicy francusko-angielskiej w Ameryce Północnej. Marco Alvise Pitteri, określany przez niektóre źródła jako Giovanni Marco Pitteri (Wenecja, 24 maja 1702 – Wenecja, 4 sierpnia 1786), był włoskim grawerem. Urodzony w Wenecji, najpierw uczęszczał do pracowni Giovanniego Battisty Piazzetty, a następnie przeniósł się do innych pracowni, np. Grawera Baroniego. Pitteri szybko stał się znany ze swoich umiejętności w technice burin, wprowadzonej w Wenecji przez Francuza Claude’a Mellana, w której się specjalizował. Pitteri jest przede wszystkim znany z długiej współpracy, która związała go z Piazzettą: razem z malarzem doskonalił technikę grawerowania, starając się uczynić grawerowanie prawdziwym dziełem sztuki, a nie tylko zwykłą reprodukcją obrazu. Jego sława osiągnęła swój szczyt w 1753 r., Kiedy Carlo Goldoni, który był czterokrotnie portretowany przez Pitteriego, poświęcił mu dzieło Il frappatore. Razem z Piazzettą Pitteri wykonał kilka serii rycin, takich jak te do tomu Beatae Maria Virginis Officium (1740) i bardzo szczęśliwe, znane jako Dwunastu Apostołów (1744). Po śmierci Piazzetty Pitteri kontynuował reprodukcję swoich dzieł w rycinie, także razem z Francesco Bartolozzi. Później wykonał wiele prac z obrazów Pietro Longhiego. Pitteri wcielił się m.in. w Benedykta XIII, doża Alvise Mocenigo, hrabiego von der Schulemburga, angielskiego malarza Petera Lely’ego, malarza Rosalbę Carrierę, dramaturga Carlo Goldoniego, markiza Scipione Maffei, króla Danii Christiana VI, prokuratorów San Marco Pietro Vittore Pisani, Nicolò Venier, Tommaso Querini, Carlo Pisani, Francesco Morosini, Giorgio Pisani, teolog Noël Alexandre, patriarcha Wenecji Giovanni Bragadin i arcybiskup Mediolanu Gaetano Stampa, Carlo Emanuele III król Sardynii. Giovanni Antonio Bartolomeo Rizzi Zannoni (Padwa, 2 września 1736 – Neapol, 20 marca 1814) był włoskim kartografem i schografem. Znany jest akt chrztu Geuànne Andònie Bartuluméje, urodzonej przez Celòrme Rizzi Zannoni i Jélene Marchiori, którazostała ochrzczona 9 września 1736 roku w Padwie w parafii San Martíne. W latach 1749 i 1751 był uczniem Geuànne Poleni, profesora astronomii na Uniwersytecie w Padwie. Po podróży do Włoch i reszty świata (odwiedził Turcję i Rosję) rozpoczął karierę jako kartograf w 1753 r. W Polsce, gdzie służył jako młody człowiek. Zwany przez króla Augusta III: Jidre quagghie jndre queldde occasione 'na carte de lle 'ndere Pulonie conziderate assaje mègghie de queldde ca se iacchjevane d’apprìme. W 1756 r. Wyjechał z Jawajczykami do Szwecji, a ostatnio do Danii iw tym samym roku objął garnizon mierząc duńskie posiadłości hrabiny Oldenburg i Delmenhorst (ôsce a dije jndr’â Niemcy). Jndr’ô 1757 se n’è sciùte jndr’â Germanyie, fatijanne p’a Prussie ca se iacchjève jndre quidde mumènde jndr’â Uerre de le sette anne. Podczas bitwy pod Roßbach (5 grudnia 1757), Prusacy, dowodzeni przez Fryderyka Wielkiego i posiadający najlepszych Francuzów, zostali wzięci do niewoli i wysłani do Paryża. W Paryżu, gdzie spędził ponad dwadzieścia lat, Rizzi Zannoni spotkał się z Ferdenànde Galiani, sekretarzem ambasady neapolitańskiej. To przekonuje go, że jest to przede wszystkim mapa królestwa Neapolu. Dorastając u władzy, piastował stanowisko inżyniera hydrografa w Paryżu w latach 1772-1774. Kartografie Rizziego Zannoniego poświęcone Neapolowi i jego okolicom Sciùte zatrzymał się w Padwie w 1776 roku i jest uważany za duży projekt z częścią ogólnej mapy Włoch na podstawie astronomiczno-naukowych map 15 liści; Nie można było wskazać, że akcelerator „Carte d’u Padovane cu lle funnamènde suve” (1780), ponieważ w tym samym czasie Rizzi Zannoni został wezwany do Neapolu wraz ze zmianą statutu z 1769 r. Neapol W 1781 r. Rizzi Zannoni mianował Ministra Spraw Zagranicznych i Domów Królewskich Marchese Beccadelli z Sambuca oraz Sekretarza Stanu ds. Handlu, Handlu i Marynarki Wojennej, admirała Johna Actona, zamiast aktualizować starą kartę paryską, trzeba kupić zupełnie nową kartę; na początku będzie dwóch ministrów, z którymi będą ubezpieczać finanse. Od początku uważano, że najbardziej satysfakcjonującym trybem są dwa projekty, jeden lądowy, a drugi morski. Wielka tragedia trwała długo: słyszeliście słynne „Atrium Sciographies of the Kingdom of Naples” z 32 dużymi liśćmi, które zostały ścięte w 1812 roku, dwa lata po śmierci Rizziego Zannoniego. Antonio Zatta (1757 – Wenecja, 1797) jest włoskim wydawcą, kartografem i typografem, działającym około 1757-1797. Niewiele pozostaje informacji o Antonio Zatcie, aż do wczesnych lat siedemdziesiątych XVIII wieku. Na próżno próbował osiedlić się w Rovereto w 1752 roku, a od 1761 był księgarzem. W Towarzystwie Jezusowym pracował do 1773 roku. . Wśród jego prac znajdują się mapy topograficzne regionów na wschodzie, dzisiejszej Serbii, Chorwacji i Słowenii. Jego wielkim dziełem jest atlas geograficzny Atlante Novissimo, opublikowany w Wenecji w czterech tomach w latach 1775-1785. Zawiera około 240 map. W 1780 roku opublikował 6 kwartetów opus 15 (1772), aw 1782 roku sześć kwintetów opus 27 (1779) Luigiego Boccheriniego. Na polu muzycznym opublikował też inne dzieła mniej znanych kompozytorów: Angelo Baldana (Wenecja, 1747–1803), Giovanni Battista Grazioli, Luigi Borghi… czy wznowił opus 5 Corellego (ok. 1795). Współpracował z synami (w wydaniach jest wzmianka Antonio Zatta e figli) od 1780 r., A jego syn Giovanni Zatta, prawdopodobnie po nim w 1796 r. Na SE pod ramką: „G. Pittieri scr.„, na SW pod ramka: „G. Zuliani inc.„, na NE poza ramką numer strony: „M.VII.„, opisane strony świata: Nord, o Tramontana, Sud, o Mezzodi, Est, o Levante, Ovest, o Ponente. Na odwrocie na NE ołówkiem: „Zanonni-Zatta ¦ 1782 ¦ mmmm„, na SE ołówkiem: „Zanonni-Zatta ¦ 1782„, na SW ołówkiem: „Mińsk”.
Osiedla: 2-st kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora, 2-st bagna
Siatka: geograficzna
Odwzorowanie: stożkowe
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, prowincje, 2-st osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 10′
Ramka: zwykła, kolorowana
Format: r: 408×313, p: 420×326, a: 475×382
Kolekcja: Roman Umiastowski
Nr katalogu CRP: 00644/05054
ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)