42. IN ¦ BOHEMIA ¦ MORAVIA ET ¦ SILESIA ¦ Sunt multa pia Loca ¦ DIE PARÆ ¦ sacra ¦ & EIVS DEM ¦ Prodigiosis Bene.¦ficiis celebria
Bencard Joannis (Johan) Caspari (Caspar) (1649-1720)
Rauchin Maria Magdalena (1641-1702)
Scherer Heinrich (Henrico) (1628-1704)
Skala 1:2000000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „MILLIARIA Germanica„, „MILLIARIA
Gallica„, „MILLIARIA Italica” Miedzioryt czarno-biały, mapa przeglądowa.
Atlas Novus… Hoc est Geographica universa… Auctore Henrico Scherer… Vol. I, II, V-VII. mONACHII 1702-1710 SUMPT. jOANNIS cASPARI bENCARD, TYPIS mARIAE mAGDALENAE rAUCHIN vIDUAE.
Mapa Śląska, Moraw i Czech wykonana przez H. Scherera i zamieszczona w jego atlasie wydanym w Monachium w latach 1702-1710. H. Scherer, niemiecki jezuita działał jako profesor geografii w Monachium. Johann Bencard pochodził – podobno z Frankfurtu nad Menem – do Dillingen pod koniec 1669 roku i wydzierżawił akademicką drukarnię należącą do uniwersytetu. W 1670 r. Wydał w Dillingen 13 druków łacińskich i niemieckich. W 1675 r. Otrzymał od prowincjała jezuickiego Benedikta Paintnera przywilej drukarski na wszystkie dzieła jezuitów z Dillingen oraz nabył akademicką drukarnię i księgarnię. Jednak obaj pozostawali pod jurysdykcją akademicką i cieszyli się przywilejami akademickimi, jak poprzednio. W listopadzie 1694 r. Bencard przeniósł się do Augsburga, nie rezygnując z działalności w Dillingen. W 1715 roku wydał katalog wydawcy, który jest wyjątkowy jak na tamte czasy i wygląda jak nowoczesny stereotyp. Na 84 niezliczonych arkuszach przynosi kopie tytułowe oryginalnych wydań w trzech formatach, które są odpowiednio rozprowadzane na stronach folio katalogu: tj. 1 wydanie folio lub 2 wydania quarto lub 4 wydania oktawowe na jednej stronie. Powielono więc 338 stron tytułowych, co w przybliżeniu odpowiada liczbie publikacji Bencarda do 1715 r. Obejmuje to również kilka prac opublikowanych przez jego poprzedników w Dillingen. Większość jego publikacji stanowią prace teologiczne. Ale opublikował także druki muzyczne i dzieła geograficzne. Drukowane są również katalogi doktoranckie Uniwersytetu Dillinger, Typis Bencardianis. – Po śmierci Bencarda jego spadkobiercy nadal prowadzili operacje w Dillingen i Augsburgu. W 1761 r. Wystawili na sprzedaż uniwersytecką drukarnię Dillingen, która jednak odmówiła i przeszła w inne ręce. C. Bencardi Bibliopolae Augustano-Dilingani impressorum, in gratiam litteratorum plenis suis titulis pro majori librorum cognitione in lucem datus, 1715. Był również uczniem Michaela Angelo Immenraeta, asystentem i przyjacielem, który był odpowiedzialny wraz z nim za 38 obrazów olejnych na płótnie zdobiących sufit kościoła Unionskirche w Idstein. Heinrich Scherer studiował na Uniwersytecie Jezuitów. Dillingen (1645 wejście do zakonu), a następnie nauczał tam przez prawie dziesięć lat a. za. Matematyka (w tym geografia) i cztery lata języka hebrajskiego. Jednym z jego uczniów był jezuita misjonarz z Trydentu → Eusebio Francisco Kino (1645–1711). 1670-73 S. był księciem wychowawcą na dworze w Mantui, skąd udał się do Bawarii. Hof przeniósł się do Monachium. Tam uczył Hzg. Maxa Philippa (wujek d. Kf. Max Emanuel) w zakresie architektury wojskowej i wprowadził Hzg. → Joseph Clemens (brat Maxa Emanuelsa, od 1688 Ebf. I Kf. → v. Kolonia, 1671–1723) w geografii za; ten ostatni był również spowiednikiem na s. 1685-95. Jedyną pracą wydrukowaną za życia S jest podręcznik geograficzny (7 tomów, | 1702/03), który pośmiertnie został poszerzony o pisma z jego posiadłości o jeden tom (Critica Quadripartita, 1710) iw całości jako „Atlas Novus, Exhibens orbem terraqueum per naturae opera, historiae novae aceteris monumenta, artisque geographicae leges et praecepta ”(21730-37). Pierwsze 6 części dotyczy geografii fizycznej („Geographia Naturalis”), geografii kościelnej („Geographia Hierarchica” i „Atlas Marianus”), geografii politycznej („Geographia Politica”) i geografii matematycznej, zwłaszcza kartografii ( „Geographia Artificialis” i „Tabellae Geographicae”). Znaczenie „Atlas Novus”, który obejmuje ponad 2200 stron tekstu, jest mniejsze w obszernej prezentacji pisemnej niż w w. za. na ok. 120 mapach do miedziorytu i ponad 60 odpowiednich kartograficznie stołach do miedziorytu. Ich niezwykle bogaty projekt dekoracyjny przedstawia wiele motywów z obrazów jezuickich. Mapy ilustrują głównie tematykę religijną (upowszechnianie katolicyzmu, administracja kościelna, nabożeństwo do Maryi), co czyni „Atlas Novus” jednym z najwcześniejszych druków z dużą liczbą map tematycznych. Kolejnymi innowacyjnymi elementami kartograficznymi są mapy świata w projekcji polarnej, mapy świata w środku nie Europy, ale Azji Wschodniej, a także antycypacja odwzorowania mapy bonneańskiej. Dalsze W Considerationes de morte, 1672; Austria armata, po 1683 r. (Obie Mss. In the Bayer. Staatsbibl., Monachium). Na NW kartusz tytułowy z napisem: „B. V. BOLESLAVIENSIS„, i herbem Śląska i Czech, na SE ołówkiem: „Szerer Śląsk”, na NE poza ramka ołówkiem: „9”. Na odwrocie na SE ołówkiem: „H. Scherer ¦ 'Silesia’ ¦ 1699”.
Rzeźba: kopczyki
Osiedla: sygnatura nieregularna, oznaczone obiekty kultu religijnego, kółka
Hydrografia: rzeki
Siatka: geograficzna
Odwzorowanie: trapezoidalne
Ramka: zwykła
Nazewnictwo: hydrografia, państwa, prowincje, 3-st osiedla
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami, co 1°
Format: r: 232×356, p: 239×363, a: 271×406
Kolekcja: Roman Umiastowski
Nr katalogu CRP: 00674/05084
ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)