25. LA PRVSSIA ¦ Diuisa in…

Skala 1:500000; skala przybliżona, podziałki liniowe: „Scala„, „Miglia d’Italia„, „Leghe communi di Francia„, „Leghe comuni di Germania„, „Leghe di Polonia„.

Miedzioryt czarno biały, mapa ogólnogeograficzna.

(Mercurio geografico overo guida geografica in tutte le parti del mondo… cura di Giovanni Giacomo de Rossi… Roma (1684-1714))

Mapa pochodzi prawdopodobnie z wielokrotnie wydawanego w Rzymie atlasu Mercurio geografico… wydawanego przez Giacommo Rossi, opracowanego przez geografa Giacomo Canteli. Mapy były rytowane przez Antonio Barbey. Antonio Barberi (XVIII w.) Był włoskim rytownikiem. Opublikował weduty widoków górskich, kościoła Notre Dame w Paryżu; świętych: Paweł i Sylas uwolnieni z więzienia, a także dokładna mapa 14 dzielnic Rzymu. Giacomo Cantelli (Vignola, luty 1643 – Modena, 30 listopada 1695) był włoskim kartografem. Urodził się w Montorsello, mieście niedaleko Vignola. W akcie chrztu występuje z nazwiskiem Betti, starożytnej rodziny Vignoli. Nazwisko Cantelli, wywodzące się od pseudonimu, zostało przyjęte przez ojca po urodzeniu pierworodnego. Studiował literaturę w Bolonii, a pod koniec studiów został zatrudniony jako sekretarz przez markiza Obizzi z Ferrary. Później przeniósł się do Wenecji, stając się znanym geografem. Odbył podróż do Paryża, prawdopodobnie jako eskorta francuskiego ambasadora w Wenecji wracającego na dwór Ludwika XIV. W stolicy Francji miał kontakty z kartografami Guillaume Sanson (syn Nicolasa Sansona), Jacques-André Duval i Michelem-Antoine Baudrandem. Ten ostatni mówi o tym w liście do Ludovico Antonio Muratoriego. Po powrocie do Bolonii został sekretarzem hrabiego Rinieri Marescotti. Dużo podróżował po Włoszech, a w Rzymie spotkał wydawcę Giovanniego Giacomo De Rossiego, który w 1672 roku zaczął publikować swoje mapy geograficzne. Wśród jego pierwszych prac były mapy Ziemi Świętej, królestwa Persji i niektórych części Imperium Osmańskiego. W 1680 i 1681 roku jego mapy górnej i dolnej Lombardii zostały opublikowane w atlasie „Mercurio Geografico”, wydanym w Rzymie przez Giovanniego Giacomo De Rossiego. W tych pracach widać silny wpływ stylu Giovanniego Antonio Maginiego, ale także pojawiają się nowe elementy, jak np. Dokładniejsze wskazanie granic terytorialnych. Te dwie mapy zostały wykonane w skali 60 mil włoskich = 121 mm. W 1682 roku opublikował w Rzymie mapy Królestwa Sycylii i Chin. W następnym roku te z Tartarii, Grecji, Moluków, Filipin z wyspami Sunda, Indii (podzielonych na dwie części: „ta strona Gangesu” i „za Gangesem”) oraz wschodnich Węgier. W 1684 r. Opublikował różne mapy europejskie, w tym bieg Dunaju, arcyksięstwo Austrii, Dalmacji i Peloponezu. Jego sława jako kartografa umocniła się do tego stopnia, że został powołany zarówno przez papieża Innocentego XI, jak i księcia Modeny oraz Reggio Francesco II d’Este, którzy chcieli go oficjalnie kartografem. Wybrał dwór Franciszka II, aw listopadzie 1685 został mianowany geografem nadwornym. W latach 1686-1689 wykonał liczne mapy krajów i terytoriów europejskich. Zbudował ręką globus i globus niebieski, który przez pewien czas pozostawał na wystawie w atrium Biblioteki Estense w Modenie. W 1691 roku Cantelli wraz z Bernardino Ramazzinim przekonali księcia do wezwania Benedetta Bacchiniego do Modeny, który został później mianowany historykiem dworu Este. W swojej autobiografii, opublikowanej pośmiertnie w 1721 r., Bacchini pisze, że w marcu 1697 r. zastąpił Cantellego na stanowisku dyrektora biblioteki Este. W pierwszym wydaniu Geographic Mercury opublikowano 19 jego artykułów, a także inne autorstwa Sansona i

Baudranda. W 1692 roku ukazało się drugie wydanie w dwóch tomach, które zawierało wyłącznie wykonane przez niego utwory (88 map, na których grawer rycerski wykonał grawer Antonio Barbey). Listę 63 map Cantelliego sporządził historyk Luigi Vischi w 1886 roku. Jego ostatnie prace (1694-1695) to mapa Hiszpanii i północno-zachodnich Włoch z Delfinem i Prowansją. Zmarł w 1695 roku, prawdopodobnie w Modenie, w wieku 52 lat. Giovanni Giacomo De Rossi (1627-1691) był włoskim rytownikiem i wydawcą. Niewiele wiadomo o jego dzieciństwie: syn założyciela drukarni, Giuseppe De Rossi, poszedł w ślady ojca, rozwijając rodzinną firmę najpierw w 1660, a następnie w 1663. To pod jego panowaniem lokalna drukarnia zasłynęła. na arenie międzynarodowej, co czyni ją największym producentem i sprzedawcą druków w Rzymie. Jego działalność jest poświadczona od 1638 do 1691 roku i poświęcił się głównie drukowaniu miejskiemu Rzymu i jego zabytków, zarówno starożytnych, jak i współczesnych. W 1648 r. Przedrukował mapę Rzymu autorstwa Antonio Tempesty, w 1651 r. Opublikował plan Pałacu Królewskiego w Neapolu, aw 1655 r. Przyszła kolej na mapę rzymskich stanowisk archeologicznych autorstwa Étienne Dupérac, z niektórymi jego dodatkami. W tym samym roku opublikował nowe rysunki architektoniczne i plany pałaców w Rzymie najsłynniejszych architektów, zaprojektowane i wyrzeźbione przez Giovanniego Battistę Faldę: właśnie z Giovannim Battistą Faldą nawiązał silną współpracę, która potrwa do śmierci tego ostatniego, co doprowadziło do produkcji znacznych ilości rycin i map Rzymu, w tym jednej opublikowanej w 1676 roku i najważniejszej do 1748 roku. Specjalizował się w produkcji roślin na konklawe, publikował reprodukcje słynnych dzieł takich artystów jak Michelangelo Buonarroti, Annibale Carracci i Raffaello Sanzio, aw swojej produkcji korzystał z innych rytowników, takich jak Giacomo Lauro i François Perrier. Ostatnie prace podpisane przez Giovanniego Giacomo de Rossiego są poświadczone na rok 1691, przypuszczalny rok jego śmierci; jego syn Domenico De Rossi kontynuował rodzinny interes. Na SE między ramkami: „Antonio Barbey Sc.„, w treści róża wiatrów. Na NW tekst w kartuszu: „All’cmmo. e Reu mo. Prencipe ¦ Il Sigr. Cardinal Denhoff. ¦ Esce alla Luce delle mie stampe la Tauola Geografica della ¦ Prussia: oue resteranno seMuzeum Polskie w Rapperswilue piu’ celebri, e uiue le memo: ¦ rie delle gloriose iMuzeum Polskie w Rapperswiluese de gl’Enrici, Gerardi, et altri ¦ ualorosi Progenitori di V. E. Ond’io con giusta ragione ¦ prendo ardire di fregiarla con il cospicuo Nome dell’ ¦ E. V. per qualificar’ insieme quello, con cui riueren: ¦ temente mi pregio di far mi conoscere ¦ Dell’Emra Vrà ¦ Humilissmo. et Ossequiosiss mo. ¦ Ser re. Gio: Giacomo de’ Rossi.„. Na odwrocie na NE ręcznie: „14„, na SE ołówkiem: „Rossi 1689„.

Znak wodny: Lilia w okręgu
Rzeźba: kopczyki
Osiedla: widoki, sygnatura. kółka
Hydrografia: rzeki, jeziora
Ramka: zwykła
Współrzędne geograficzne: opisane między ramkami co 1°, oznaczone graficznie w ramce wewnętrznej co 10′.
Format: r: 427×579, p: 429×582, a: 467×602

Kolekcja: Roman Umiastowski

Nr katalogu CRP: 00496/11829

ⓒ Piotr Maria Mojski (B. de Weydenthal)