Pierwszym, który dokonał próby stworzenia prezentacji świata w postaci obrazu kartograficznego był bez wątpienia uczony aleksandryjski Klaudiusz Ptolemeusz (90-168 n.e.), który opracował wielkie jak na ówczesne czasy dzieło pt.: Geographia. W dziele tym podał matematyczne podstawy tworzenia mapy i spisy znanych ówcześnie rzek, ludów oraz osiedli, z podaniem ich współrzędnych geograficznych. Zgromadzenie tak wielkiego materiału było możliwe tylko dzięki współpracy z innymi uczonymi, lub przy wykorzystaniu prac jego poprzedników, a przede wszystkim Mariosa z Tyru, którego Ptolemeusz był uczniem. Przedstawienie przez Ptolemeusza ziem polskich na załączonych do Geographii mapach, było niedoskonałe. Dla opisu ziem tej części Europy używał słowa SARMATIA. Nazwą tą określano ziemie zamieszkałe przez plemiona pochodzenia perskiego – Sarmatów, których w publicystyce XV – XVIII wieku uważano za przodków Polaków, lub szlachty polskiej. Geographia zawiera 26 map – numerowanych tablic.